က်ယ္၀န္းေသာၿခံႀကီးတစ္ခုအတြင္းမွလွပေသာတိုက္ေလးတစ္လံုး၏ေရွ႕မွျမက္ခင္းေပၚရွိခံု
တန္းေလးေပၚတြင္စာထိုင္ဖတ္ေနေသာေကာင္မေလးမွာစိုးမိုးခုိင္ဟူေသာဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္
အပ်ဳိမေလးတစ္ဦးပင္ျဖစ္ေလသည္၊သူမ၏ဖခင္သည္ကုမၸဏီတစ္ခု၏ပုိင္ရွင္ျဖစ္ေလသည္၊အသက္
အရြယ္အားျဖင္႕(၁၈)ႏွစ္အတြင္းသို႕၀င္ကာစသာရွိေသးေသာ္လည္းကုိယ္လံုးျပည္႕ျပည္႕ၿဖိဳးၿဖိဳးႏွင္႕
အလွတြင္ၿပိဳင္ဖက္ကင္းသူတစ္ဦးျဖစ္ေနေလၿပီ၊ျဖဴ၀င္းေသာအသားအေရ။မို႕မို႕အိအိရင္သား
ကေလးမ်ား။ေသးက်ဥ္ေသာခါးႏွင္႕ကားစြင္႕ေနေသာတင္ပါးမ်ား။ဆင္ႏွာေမာင္းကဲ႕သိ႕ုသြယ္ဆင္းေန
ေသာေပါင္တန္မ်ားျဖင္႕သူမ၏ဖြံ႕ၿဖိဳးစအလွကုိတန္ဆာဆင္ထားေလသည္၊မ်က္ေတာင္ေကာ႕ေလး
မ်ားေအာက္မွမ်က္နက္၀န္းတစ္စံုမွာေတာက္ပၿပီးအရည္ၾကည္လဲ႕ေနၾကသလိုေျဖာင္႕စင္းေသာ
ႏွာတံေလးေအာက္မွႏွင္းဆီဖူးႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္လႊာမွာေဆးမဆုိးရဘဲနီရဲစိုစြတ္ေနေလသည္၊ယေန႕
တြင္အစ္မျဖစ္သူႏွင္႕မိခင္တို႕သည္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသို႕ထြက္သြားၾကၿပီးဖခင္ကလည္းအလုပ္သြားေန
ေသာေၾကာင္႕သူမႏွင႕္အတူအိမ္ေဖာ္မေလးသာက်န္ခဲ႕ကာတစ္ၿခံလံုးတိတ္ဆိတ္ေနေလသည္၊သူမ
သည္စာအုပ္ကုိဖတ္ေနရင္းအိပ္ခ်င္လာေလသည္၊
“မပုေရ စုိးကိုသံပုရာရည္တစ္ခြက္ေလာက္ယူခဲ႕ေပးပါ”
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေသာ္လည္းမပုကေပၚမလာေခ်၊ထို႕ေၾကာင္႕စုိးမိုးခုိင္သည္ထိုင္ေနရာမွထ
ကာမီးဖိုေခ်ာင္သုိ႕ထြက္လာေလသည္၊မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္လည္းမပုကိုမေတြ႕ရေသာေၾကာင္႕အလုပ္
သမားတန္းလ်ားဖက္သို႕ထြက္လာေလသည္၊မပု၏အခန္းေရွ႕တြင္ေယာက်္ားဖိနပ္တစ္ရံႏွင္႕မပု၏
ဖိနပ္ကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင္႕သူမ၏စိတ္ထဲမွစဥ္းစားလိုက္မိသည္၊