“ဟင္ .. ဘာႀကီးလဲ … “
“အမေလး …ႀကြက္ႀကီး . လုပ္ပါဦး .. ကိုေအာင္သိန္း …“
အလန္႔တႀကားႏွင့္ ေအာ္ကာ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ မ်က္လံုးၿပဴးမ်က္ဆံၿပဴးႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုလွမ္းဖက္၏။ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိႏွင့္ အဖက္ခံလိုက္ရေသာ္လဲ အခြန္႔အေရးကို ေစာင့္ေနသူမို႔ ရင္ခြင္ထဲ တုိးကပ္လာသည့္ သူမ၏ ကိုယ္ကို အမိအရ ၿပန္ဖက္ထားလိုက္၏။ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးကို ကြ်ႏ္ုပ္၏ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔လိုက္သည့္ ေက်းဇူးရွင္ ႀကြက္ကေတာ့ သူမေအာ္သံေႀကာင့္ပင္ ၿပန္လည္လန္႔ၿဖတ္ကာ ထြက္ေၿပးသြားေလရာ အထူးေၿခာက္လွန္႕စရာ မလိုေတာ့ေပ။ အခန္းေထာင့္ကတဆင့္ ထုတ္တန္းေပၚတက္ကာ ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လဲ ႀကြက္ကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္အားပဲ ကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္ေနသည့္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ေက်ာၿပင္ေလးကို အသာပြတ္သပ္ေပးရင္း ..
“ႀကြက္က ထြက္ေၿပးသြားပါၿပီ .. ခ်ဳိခ်ဳိရဲ ႔ .. မရွိေတာ့ပါဘူး“ ဟု ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ေၿပာမိ၏။ ဒါေတာင္မွ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ မယံုမရဲမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုေမာ့ႀကည့္ကာ ..
“ထြက္သြားတာ ေသခ်ာလို႔လား ကိုေအာင္သိန္းရယ္ .. ကြ်န္မက ႀကြက္…တအားေႀကာက္တာ ..“ ဟု အသံတုန္တုန္ႏွင့္ ေမးေနေသး၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လဲ လူခ်င္းပူးကပ္ေနသၿဖင့္ သာသာေလးပ်ံ ႔လြင့္လာသည့္ ေရေမႊးနံ႔ေရာေနသည့္ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို ရွဴရိႈက္ရင္း ေက်ာၿပင္ကို ဖက္ထားသည္ကို မလႊတ္ပဲ ..
“မေႀကာက္ပါနဲ႔ .. ခ်ဳိခ်ဳိရယ္ .. ကိုေအာင္သိန္း တစ္ေယာက္လံုး ရွိပါတယ္ ..“ ဟု ဘာမဟုတ္သည့္ ႀကြက္ကို အေႀကာင္းၿပကာ ေရာမေခတ္က သူရဲေကာင္းသဖြယ္ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ကာ လည္စလုတ္သံႀကီးႏွင့္ ေၿပာလုိက္၏။ မ်က္စိကလဲ ထိန္းထားသည့္ ႀကားမွ မိမိရင္ပတ္ႏွင့္ လာေရာက္ပူးကပ္ေန၍ ပိုမိုေပၚလြင္လာသည့္ ရိုးမေတာႏွစ္ခုႀကားက လွ်ိေၿမာင္ေလးကို ငံု႕ကာႀကည့္မိ၏။
”အယ္ … ကိုေအာင္သိန္း .. ဒါဆိုလဲ .. ကြ်န္မကို လႊတ္ေတာ့ေလ .. တကယ္တဲ .. သူက..“
ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ အခုက်ေတာ့မွ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အႀကည့္ကို ၿမင္သြားကာ ရင္ခြင္ထဲမွ ရုန္းထြက္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ကမူ သူမကို မလႊတ္ေသးပဲ ဆက္ဖက္ထား၏။ ေနာက္ေက်ာကလက္ကို တမင္တကာပင္ ေက်ာၿပင္ေလးက တဆင့္ ေအာက္ကိုေလွ်ာကာ သူမခါးအထိ ေရာက္ေအာင္ ေနရာေရႊ႔သြားလိုက္၏။ မသိမသာေလး ရုန္းေနသည့္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ တင္းတင္းေလးဖက္ရင္း မေၿပာမဆို သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးထားသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါေလးကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။
“အို . ကိုေအာင္သိန္း .. ဘာလုပ္ .. ၿပြတ္ …“
“အင္း … အင္း …“
ကြ်ႏ္ုပ္၏ ႏႈတ္ခမ္းက ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးကို ဖိကာနမ္းခ်ိန္တြင္ သူမက ေခါင္းကိုေစာင္း၍ ဖယ္လိုက္ရာ အနည္းငယ္လြတ္သြား၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ၿဖစ္သြားရ၏။ မေတာ္ အေၿခအေနမေကာင္းလွ်င္ အဓမၼမႈေၿမာက္ကာ ေထာင္နန္းစံေနရမည့္ကိန္းမို႔ လႊတ္လိုက္ကာ ေတာင္းပန္လိုက္ရရင္ ေကာင္းမလားေတာင္ စဥ္းစားမိေသး၏။ စိတ္ကဒီလိုေတြးမိေသာ္လဲ လက္ေတြ႔တြင္မူ လက္ဦးမႈကို ၿပန္လည္ရယူကာ လြတ္သြားသည့္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို တဖန္ လိုက္ဖမ္းကာ စုပ္နမ္းလိုက္၏။ ဒါ့အၿပင္ လြတ္ေနသည့္ ေနာက္ထပ္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္လဲ ေတြ႔စကတည္းက မ်က္ေစာင္းထိုးေနခဲ့ရသည့္ ႏို႔အံုတစ္ဖက္ကို လက္ေစာင္းစာ ေကြ်းလိုက္ေတာ့၏။ အိခနဲေနသည့္ အထိအေတြ႔ႏွင့္ စီးခနဲေနသည့္ အရသာက လက္ဖ်ားမွတဆင့္ ဦးေႏွာက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးတစ္ေယာက္ ကြ်ႏ္ုပ္လက္က သူမႏို႔ႀကီးကို ကိုင္ကာ ညွစ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ခ်က္ေကာင္းမွန္သြားသည္ သမင္မႏွယ္ ရုန္းကန္မႈ အယွဥ္းမရွိေတာ့ပဲ ၿငိမ္ကာက်သြားေတာ့ေလ၏။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားကို တြန္းကာ ဖြင့္ဟရင္း သူမပါးစပ္ထဲသို႔ လွ်ာႀကီးကို ထိုးထည့္ကာ ေမႊေနာက္၍ နမ္းၿပစ္လိုက္၏။ မိနစ္ပိုင္း အနည္းငယ္အတြင္း သူမ၏ လွ်ာက ကြ်ႏု္ပ္၏ လွ်ာကို တန္ၿပန္ထိုးဆြလာသည္။ အေၿခအေနေကာင္းသြားၿပီမို႔ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ကိုယ္ကိုအသာထိန္းကာ ေနာက္ဆုတ္ ေနာက္ဆုတ္ႏွင့္ စာေရးစားပြဲဆီသို႔ တြန္းကာေခၚလာခဲ့၏။ သူမတင္ပါးႏွင့္ စားပြဲစြန္းထိမိခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္က ကိုယ္ႏွင့္အေပၚကေန ဖိလိုက္ရာ သူမ ကိုယ္ကေလးသည္ ရုပ္ေသးရုပ္ေလးပမာ ခါးကေန ေကြးသြားသည္။ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စားပြဲခံုေနာက္ကို ေထာက္လိုက္ရင္း ညိဳ႔ငင္အားအၿပည့္ပါသည့္ အႀကည့္ႏွင့္ႀကည့္ကာ …
“ကိုေအာင္သိန္း …လူေတြ ၿမင္ဦးမယ္ …ေတာ္ႀကာေန ..“
ကြ်ႏ္ုပ္လဲ မ်က္စိေရွ႔မွ အစာကို မဲေန၍ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးေၿပာမွ အခန္းထဲကို ၀င္သည့္ တံခါးေပါက္ႀကီးက ပြင့္ေနသည္ကို သတိရမိ၏။ ေဒၚခ်ိဳခ်ဳိေအးကို ႀကည့္လိုက္ရာ သူမက အဆိုပါ တံခါးေပါက္ကိုပင္ လက္ညိဳးထိုးၿပသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသၿဖင့္ ကမန္းကတမ္းေၿပးကာ သြားပိတ္လိုက္ရ၏။ အနည္းငယ္ေမွာင္သြားေသာ္လဲ ၿပတင္းေပါက္က အလင္းေရာင္ ရွိေနသၿဖင့္ အခန္းထဲတြင္ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ လင္းေနေသး၏။ တံခါးပိတ္ခိုင္းသည္ ဆိုကတည္းက ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အလိုကို မၿငင္းေတာ့ၿပီဟု သိေနေလရာ စားပြဲခံုအနား ၿပန္အေရာက္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ၀တ္ထားသည့္ ေဘာင္းဘီကို အရင္ခြ်တ္ၿပစ္လိုက္၏။
“ကိုေအာင္သိန္း … ကြ်န္မေၿပာဦးမယ္ ..“
“ေၿပာ .. ခ်ဳိခ်ဳိ .. ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ..“
ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေပါင္ၿခံႀကားက တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ညီေတာ္ေမာင္ကို ၿဖတ္ခနဲ ႀကည့္ၿပီးေနာက္ ေက်နပ္ၿပံဳးေလးၿပံဳးကာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာကို ၿပန္ေမာ့ႀကည့္ရင္း ေၿပာ၏။
“ကိုေအာင္သိန္း … ၿပီးရင္ အၿပင္မွာပဲ ၿပီးေနာ္ …“
ကြ်ႏ္ုပ္လဲ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ေတာင္းဆိုမႈတြင္ အခ်ဳိရွာ သကာေတြ႔သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ၿပံဳၿပံဳးႀကီး ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္မိ၏။ စိတ္ထဲမွလဲ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ ကိုမင္းေမာင္၏ မိတ္ေဆြပီသစြာ အပ်ဳိႀကီးမဟုတ္ပဲ အၿပိဳႀကီးသာ ၿဖစ္ရမည္ဟု စံုေထာက္ဥာဏ္သံုး၍ ေကာက္ခ်ခ်မိ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ စားပြဲခံုေနာက္ကို လက္ေထာက္လ်က္သား ရွိေနေသးသည့္ သူမနားၿပန္ကပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို တဖန္ၿပန္နမ္းရင္း နိမ့္ခ်ည့္ၿမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လႈပ္ရွားစၿပဳေနသည့္ ေရႊရင္အစံုကို ကာထားသည့္ ပဒုမၼာဇာအကၤ် ီ၏ ေရႊႀကယ္သီးေတြကို လွမ္းကာ ၿဖဳတ္္၏။ အေပၚအကၤ် ီကို ခြ်တ္ၿပီးသြားသည့္အခါ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးကပင္ ေအာက္ခံ ေဘာ္လီေနာက္ေက်ာရွိ ခ်ိတ္ေတြကို သူမဘာသာ သူမလက္ေနာက္ၿပန္၍ ခြ်တ္ေပး၏။ သို႔ၿဖစ္ရာ အားေနသည့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ လက္က သူမခါးရွိ ထဘီစကို အေရာက္သြားၿပီး ေၿဖခ်လိုက္၏။ ခ်ိတ္ထဘီက ႀကမ္းတြင္ပံုက်သြားသလို ေဘာ္လီကလဲ သူမ၏ ၿဖဴ၀င္းႏုသည့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးဆီမွ ကြာကာ က်သြား၏။
“ကြ်န္ေတာ္ … ဒီမွာတင္ထားေပးမယ္ … ေပး ..ေပး.. ခ်ဳိခ်ဳိ …“
“ေက်းဇူး .. ကိုေအာင္သိန္း .. ကြ်န္မလဲ .. အ၀တ္ေတြ ေႀကသြားမွာကို ေႀကာက္တာ … အ ဟင္း .. ဟင္း ..“
ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ လက္ကို သူမ၏ေဘာ္လီကို ထိုးထားေပးၿပီးေနာက္ ခါးကိုလွန္ကာ စားပြဲခံုေပၚတြင္ ေက်ာခင္းကာ လွဲခ်လိုက္၏။ အခုအေနအထား၌ သူမ၏ ႏို႔ႀကီးေတြက ေတာင္ပူစာမ်ားသဖြယ္ ငွားငွားစြင့္စြင့္ ရွိကာေန၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနေသးသည္ ဆပ္စပိုင္ဒါ အၿဖဴကို ေတာင့္တင္းလွသည့္ ေပါင္တံတေလွ်ာက္ ဆြဲကာခြ်တ္လိုက္ရင္း သူမ၏ အ၀တ္ေတြကို စားပြဲခံုေနာက္က ကုလားထိုင္တြင္ လွမ္းကာတင္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ၀တ္လစ္စလစ္ သူမ၏ ကိုယ္ကို နဖူးကေန ေၿခဖ်ားအထိ ၿခံဳကာ ႀကည့္မိ၏။ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ကိုယ္သည္ အရြယ္ေရာက္မိန္းမတစ္ေယာက္ ရွိသင့္သည့္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ၿပည့္စံုကာ ၿပည့္ၿပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး လွပ၀င့္ထည္စြာ ရွိေန၏။ အခိ်န္က သိပ္မရွိသည္မို႔ မ်က္စိပဒါသ ၿဖစ္သည္မ်ားကို ခဏေမ့ထားလိုက္ၿပီး လီးပဒါသ ၿဖစ္ေအာင္ တုတ္ခိုင္လွသည့္ ေပါင္တံႀကီးေတြကို မကာ စားပြဲခံု ေထာင့္စြန္းတြင္ ခ်ိတ္ကာ တင္ေပးလိုက္ရင္း အေမႊးမဲမဲေလးေတြ ေအာက္က ေစာက္ပတ္၀ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးကို ေတ့ကာ တပ္၏။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ကုန္းကာ သူမ၏ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို စို႔ရင္း ဖိခ်သြင္းယူလိုက္ေလ၏။
“ၿပြတ္ …. အီး … အီး …… အင္း .. .ကိုေအာင္သိန္း …ရယ္“
ကြ်ႏ္ုပ္က ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ေစာက္ပတ္ကို အနည္းငယ္ ဆြေပးရမည္ဟု ထင္ေသာ္လဲ လီးတန္ႀကီး တိုး၀င္သြားသည့္ အခါ အရည္မ်ား ရႊဲေနသည္ကို အေတြ႔ႏွင့္သိလိုက္ရ၏။ “ေၾသာ္ .. ဒီမိန္းမ စိတ္ထေနတာပါလား .. “ ဟု သိကာ အႀကိဳက္ေတြ႔သြားမိၿပီး ခပ္ႀကမ္းၾကမ္းပင္ ဖိသြင္းမိ၏။
“အီး …. အီး .. ၿပြတ္ … ၿပြတ္ .. ဒုတ္ ..“
ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ တကယ္ မေခေခ်။ ႏွစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ လီးက အဆံုးထိေရာက္ကာ ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလံုး ၿပည့္ႏွံ႔သြားေသာ္လဲ သူမက နာက်င္ဟန္မၿပ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းပါးကို လွ်ာႏွင့္သပ္ကာ တအီး အီး ႏွင့္သာ ၿဖစ္ေန၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လဲ အေတြ႔အႀကံဳရွိသူမို႔ ဒါက သူမ ရမက္ထန္ေနၿပီဆိုတာကို ၿပသည့္ လကၡဏာဟု သံုးသပ္မိကာ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ လီး ေနသားက်ေအာင္ပင္ အနားမေပးေတာ့ပဲ သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ ေခါင္းထိုးစို႔ကာ တဖတ္ဖတ္ ၿမည္ေအာင္ ေဆာင့္ၿပစ္လိုက္မိေတာ့၏။
“အီး ..ေကာင္းတယ္ .. ကိုေအာင္သိန္း … ေဆာင့္ …. ေဆာင့္ …နာနာေလး … ေကာင္းတယ္ …“
“ႏို႔ေတြကိုလဲ .. စို႔ .. အီး …. ကြ်န္ မ ကို .. အားမနာ ..နဲ႔ … စို႕ … စို႔ … အီး ..“
“ၿပြတ္ … ၿပြတ္ …. ဖတ္ … ဖတ္ … ၿဗိ ….ဒုတ္ ..“
ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ ေအာက္ကေန ၿပန္လည္ ေကာ့ပင့္ေပးယံုသာမက သူမ၏ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္လဲ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေခါင္းကို ဆုပ္စြဲကာ သူမႏို႔ေတြကို စို႕ေနသည့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို သူမ အလ်က္ခံခ်င္သည့္ ေနရာမ်ားသို႔ တြန္းကာပို႔သည္။ ႀကည့္ရတာ သူမသည္ အလိုးခံေနတုန္း သူမ၏ ႏို႔ေတြကို ဆန္႔က်င္ဘက္ေယာက်္ားသားက ဆြဲတာ စို႔တာကို ခံခ်င္သည္ ထင္၏။ ဒါေႀကာင့္မ်ား ဒီႏို႔အံုႀကီးေတြက ေဖာင္းကားေနတာလားေတာင္ မသိေခ်။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ ကြ်ႏ္ုပ္ကေတာ့ သူမဆႏၵၿပင္းစြာ လိုက္ေလ်ာသမွ် အရသာ အရွိႀကီး ရွိကာ ေဇာင္းမွလႊတ္သည့္ ၿမင္းႏွယ္ ဇက္ကုန္ဖြင့္၍ သုတ္ခ်ည္တင္ ႀကိဳးစားကာ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ နဖူးတြင္ ေခြ်းစအနည္းငယ္ စို႔ထြက္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအာက္က လီးတန္ႀကီးတြင္လဲ လရည္ေတြက စို႔ကာ တက္လာ၏။
“ခ်ဳိခ်ဳိ .. ကြ်န္ေတာ္ ၿပီးေတာ့မယ္ …. အီ း…“
“ထုတ္ … ထုတ္လိုက္ … ကိုေအာင္သိန္း … အီး ….ကြ်န္မ စုပ္ေပးမယ္ ..“
ကြ်ႏ္ုပ္လဲ ရစ္ပတ္ကာ ညွစ္ဆြဲေနသည့္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ၿမန္ၿမန္ ဆြဲထုတ္ရင္း ေနာက္ကို အနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္သည္။ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္လဲ ေခြ်းအနည္းငယ္ ၿပန္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေက်ာခင္းလွဲေနရမွာ ထကာ ႀကမ္းၿပင္ေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္၏။ ၿပီးခါနီး၍ မိုးေပၚကိုခ်ိန္ထားသည့္ႏွယ္ မာတင္းေနသည့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို လွမ္းကာဆြဲ၏။ ထိုအခိုက္၌ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေခါင္းထဲတြင္ အႀကံတစ္ခုက ၿဖတ္ခနဲေပၚလာ၏။
“ခ်ဳိခ်ဳိ ခဏ … “
“ဘာလဲ .. ကိုေအာင္သိန္း .. ဘာလုပ္မလို႔ ..“
ေခါင္းငံု႔ၿပီး အရည္ေတြ တလက္လက္ႏွင့္ ဆီလိမ္းထားသလို ၿဖစ္ေနသည့္ လီးတန္ႀကီးကို ငံု႔ကာ စုပ္ေတာ့မည့္ဟန္ ၿပင္ေနသည့္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ရီေ၀ေ၀ မ်က္လံုးေတြႏွင့္ ေမာ့ႀကည့္ကာေမး၏။ ကြ်ႏု္ပ္က စားပြဲေရွ႔ရွိ ထိုင္ခံုကို အလ်င္အၿမန္ ေနာက္သို႔ ဆြဲယူကာ ၀င္ထိုင္လိုက္၏။
“ခ်ဳိခ်ဳိ ႏို႔ႀကီးေတြ ႀကားကို လုပ္ခ်င္လို႔ … ခ်ဳိခ်ဳိသေဘာတူရင္ ေလ …“
“ဟြန္႔ .. ကိုေအာင္သိန္း …ေနာ္ .. ခ်ဳိခ်ဳိ႔ ႏို႔ေတြကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနတယ္ ဟုတ္ ..“
“သေဘာက်တာေပါ့ .. ခ်ဳိခ်ဳိကလဲ … က်ေနာ္က စိတ္ထဲကေတာင္ ခ်ဳိခ်ဳိနာမည္ကို ခ်ဳိခ်ဳိေအာင္လို႔ ေၿပာင္းေခၚေနတာ .. အ ဟင္း … ဟင္း ..“
“ခစ္ .. ခစ္ .. ကိုေအာင္သိန္း ကေတာ့ေနာ္ ..“
ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ေၿခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဲကာ ထိုင္ေနသည့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေပါင္ႀကားကို တိုး၀င္ကာ သူမႏို႔အံုႀကီးႏွင့္ လီးတန္ႀကီးကို ညွပ္၏။ ၿဖဴေဖြးတင္းအယ္ေနသည့္ ႏို႔အံုႀကီးမ်ားတြင္ ကြ်ႏု္ပ္၏ လီးတန္ညိဳညိဳႀကီးက ညွပ္ကာသြားသည္မို႔ မ်က္ႏွာၿဖဴမ်ား မက္မက္ေမာေမာစားသည့္ ဟန္ဘာဂါဟု ေခၚသည့္ ေပါင္မုန္႔၀ိုင္းႀကားထဲ ၀က္အူေခ်ာင္းႀကီး ညွပ္ေနသည္ႏွင့္ေတာင္ တူေနေသး၏။ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးသည္ သူမ၏ႏို႔အံုႀကီးကို ေဘးႏွစ္ဖက္က လက္ၿဖင့္ တြန္းထားရင္း ဂြင္းတိုက္သလို အေပၚေအာက္ လႈပ္ကာ တိုက္ေပး၏။ နီရဲေနေသာ လီးဒစ္ႀကီးက ႏို႔အံုႀကားက ၿပဴတစ္ ၿပဴတစ္ႏွင့္ မွန္မွန္ထြက္ေန၏။
“အီး … အီး .. ေကာင္းတယ္ .. ခ်ဳိခ်ဳိရယ္ … လုပ္ … လုပ္ .. ၿမန္ၿမန္ေလး …“
နဂိုကတည္းက ၿပီးခ်င္ေနသည့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအး၏ ၿပဳမူမႈတြင္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆယ္ခ်က္မၿပည့္ခင္ပင္ လရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္သည္။ ေတာ္ေသး၏။ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးက အေႀကာင္းသိေနလို႔ ထင္သည္။ လရည္ေတြ ထြက္ခါနီးတြင္ သူမက ဇတ္ခနဲ လီးဒစ္ကို ဖမ္းကာ ငံုလိုက္သၿဖင့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို မစင္ေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲတြင္သာ လရည္ေတြက ေရာက္သြား၏။ လရည္ေတြ ကုန္သြားမွ သူမသည္ ဒစ္ႀကီးကို တစ္ခ်က္စုပ္ကာ ၿပန္ထုတ္ေပးလိုက္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္က ငံု႔ကာအႀကည့္တြင္ သူမသည္ ဂလုခနဲေနေအာင္ အရည္ေတြကို ၿမိဳခ်လိုက္သည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို လွ်ာႏွင့္သပ္ရင္း ေၿပာလိုက္သည့္ စကားတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ စိတ္ထဲက ဟိုက္ခနဲ ေအာ္မိကာ ေယာင္ယမ္း၍ ေခါင္းညိတ္မိရေတာ့၏
ေနာက္ တစ္ပုဒ္ >>>
“ၿမ .. ခ်စ္ႀကရေအာင္ … ေနာ္ ..“
“အင္း .. ခ်စ္ေလ ေမာင္ ..“
မၿမေလးသည္ စိတ္ဆံုးၿဖတ္ၿပီးမည္မို႔ သူမက တစ္ဖန္ ကိုမင္းေမာင္၏ အကၤ် ီႀကယ္သီးေတြကို ၿဖဳတ္ေပးမိ၏။ ရယ္ေတာ့ ရယ္ဖို႔ ေကာင္းေန၏။ ကိုယ့္အကၤ် ီႀကယ္သီးကို ကိုယ့္ဘာသာ ၿဖဳတ္လို႔ရေသာ္လဲ သူတို႔ႏွစ္ဦးက တစ္ဦးအကၤ် ီကို တစ္ဦးက ခြ်တ္ေပးေနမိႀက၏။ ေနာက္ကက်ားလိုက္တာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ လက္ေတြက အၿပိဳင္အဆိုင္ လႈပ္ရွားသလို ၿဖစ္ကာ တခနအတြင္း ႀကယ္သီးေတြ ပြင့္သြား၏။ ကိုမင္းေမာင္သည္ အကၤ် ီစကို မၿမေလး၏ ပခံုးကေန ကိုင္ကာ ဆြဲခြ်တ္ေပးလိုက္ရာ ခုနကတည္းက ေအာက္ခံေဘာ္လီ ခြ်တ္ထားခဲ့သည့္ သူမ၏ ရင္အစံုသည္ အကာအကြယ္မဲ့စြာ ထြက္ေပၚလာေတာ့၏။ ၿဖဴစြတ္သည့္ အသားအရည္ေနာက္ခံတြင္ ၀ိုင္းစက္အိေထြးေနသည့္ ႏို႔အံုေလးက မထိရက္စရာ မို႔မို႔ေလး ရွိကာေန၏။ ကိုမင္းေမာင္သည္ အခ်ိန္သိပ္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ေက်ာက္ရုပ္ေလးလို ရပ္ေနသည့္ မၿမေလးကို တဖန္ၿပန္ေပြ႔ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ အလ်ားလိုက္ေလး တင္ေပးလုိက္၏။ တဆက္တည္း သူ၏ လံုခ်ည္ကိုပါ ခြ်တ္ခ်လိုက္၏။
“အို ..“
မၿမေလးသည္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ရွက္ေသြးလႊမ္းကာ သူမ၏ ေခါင္းကေလးကို တၿခားဘက္သုိ႔ ငွဲ႔ေစာင္းမိ၏။ ဒါေတာင္မွ ၿဖတ္ခနဲ ၿမင္လိုက္ရသည့္ အေခ်ာင္းႀကီး၏ ပံုရိပ္က သူမ၏ ဦးေႏွာက္တြင္ ဓါတ္ပံုရိုက္သလို စြဲထင္သြား၏။ ကိုမင္းေမာင္သည္ မၿမေလးကို ကုတင္ေပၚတင္ၿပီးေနာက္ သူလဲပဲ ကုတင္ေပၚလိုက္တက္ကာ သူမ၏ ေဘးတြင္ အသာ၀င္လွဲလိုက္၏။ မထိရက္စရာ ေဖာင္းႀကြေနသည့္ နီညိဳညိဳႏို႔သီးေလးေတြကို သူကလက္ႏွင့္မကိုင္ခင္ ပါးစပ္ႀကီးႏွင့္ အရင္ဆံုး ယုယုယယ နမ္းမိ၏။
“အီး … ေမာင္ရယ္ ..“
အိပ္ယာေဘးတြင္ ဆန္႔ဆန္႔ေလးခ်ထားသည့္ မၿမေလး၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ကိုမင္းေမာင္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို လွမ္းကာ ဆုပ္ဆြဲ၏။ ကိုမင္းေမာင္ကေတာ့ ဒါကို ဂရုမစိုက္။ ႏို႔သီးတစ္ဖက္ကို စို႔လိုက္ က်န္တစ္ဖက္ကို ေခ်ေပးလိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ွရွိခိုက္ လံု႔လစိုက္ေန၏။ ထို႔ေနာက္ သူ၏လက္က ေအာက္ကို ေလွ်ာသြားကာ ေၿပေလ်ာ့ေနၿပီ ၿဖစ္သည့္ လံုခ်ည္ေအာက္ကေန မၿမေလး၏ ဆီးစပ္ေပၚေရာက္သြား၏။
“ေမာင္ .. ၿမေလး ေႀကာက္တယ္ ေနာ္ .. ဟင္း ..ဟင္း ..“
ကိုမင္းေမာင္၏ လက္က သူမဘာသာ သူမပင္ ကိုင္မဆြခဲ့ဖူးသည့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေႀကာင္းကို ရွာေဖြကာ လက္ညိဳး လက္ခလယ္ေပါင္းကာ ပြတ္ဆြဲသြားခိ်န္တြင္ သတိၱခဲမေလးၿဖစ္သူ မၿမေလးသည္ တစံုတခုကို စိုးရြံ ႔မိသြား၏။
“မေႀကာက္ပါနဲ ႔ .. ၿမရယ္ .. ေမာင္ အရမ္းမလုပ္ပါဘူး ..“
ကိုမင္းေမာင္သည္ မၿမေလးကို ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ေၿပာရင္း ကပိုကယို ၿဖစ္ေနသည့္ လံုခ်ည္ေလးကို ေအာက္ေၿခစက ကိုင္ကာ ဆြဲခြ်တ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ၿဖစ္သြားသည့္ ခ်စ္ရသူ မၿမေလး၏ အလွကို မ်က္စိထဲတြင္ စြဲထင္က်န္ရစ္ေအာင္ စိုက္ႀကည့္မိ၏။ အၿပစ္အနာဆို၍ ေၿပာစရာမရွိသည့္ အသားအရည္တြင္ မၿမေလး တကိုယ္လံုးက ေၿပေၿပပ်စ္ပ်စ္ အခ်ဳိးက်က်လွပစြာ ရွိေန၏။ ခါးသိမ္သိမ္ေလး၏ အေပၚဘက္ရွိ ေရႊရင္အစံုက လံုး၀န္းကာ လွပေနသလို လက္တေပြ႕စာ ခါးကေလး ေအာက္က တင္ပါးႀကီးေတြကလဲ တင္းရင္းကာ အိထြားလွ၏။ ဒါ့အၿပင္ လွ်ိ ႔၀ွက္ထားသည့္ အလွတစ္ပါးအၿဖစ္ ၿဖဴ၀င္းသည့္ ေပါင္ႀကားအလယ္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အေမႊးေလးေတြ ၀ိုင္းရံထားသည့္ ႀကားကကို ၿပည့္တင္းကာ ခံုးေမာက္ထြက္ေနသည္ကို ေတြ႔ေနရ၏။
“ေမာင္ .. ေၿဖးေၿဖး ေနာ္…အင္း .. ဟင္း .. ဟင္း“
ကိုမင္းေမာင္သည္ သူ၏ မာန္တင္းေနသည့္ အေၿမွာက္ႀကီးကို မၿမေလး၏ အေပါက္၀သို႔ ခ်ိန္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သူမဆီက အသံတိုးတိုးေလး ထြက္လာ၏။ မၿမေလးသည္ အေစာပိုင္းတုန္းက မႀကည့္ဘူးဟု စိတ္ကူးထားေသာ္လဲ အခုေတာ့ စိတ္ထဲတမ်ဳိးၿဖစ္လာ၍ ကိုယ္ကေလးကို ေကြးကာ လက္ကို ေမြ႔ယာေပၚေထာက္ရင္း ေခါင္းေထာင္ႀကည့္မိ၏။ သူမႀကည့္သည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ အံကိုက္ ကိုမင္းေမာင္၏ နီရဲေနသည့္ ထိပ္က အေပါက္၀ေလးထဲသို႔ တိုးကာ ၀င္သြား၏။ ဒါကိုၿမင္ေတာ့ မၿမေလးသည္ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေတြကို မရည္ရြယ္ပဲ ရႈ႔ံမိ၏။
“အီး … “ … “အင္း .. အင္း..“
ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ ႏႈတ္မွ ညည္းညဴသံ တၿပိဳင္တည္း ထြက္က်လာ၏။ မၿမေလးသည္ အနည္းငယ္ နာက်င္သြားေသာ္လဲ မႀကံဳဖူးသည့္ အရသာကိုမူ အသည္းထဲလိႈက္ေအာင္ ခံစားလိုက္ရ၏။ စိတ္ဓါတ္တက္ႀကြလာသည့္ နည္းတူ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကလဲ အရည္ႀကည္ေတြ လိႈက္ကာ စိုထြက္လာ၏။ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာထားရင္း ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတဲ ၿဖစ္ေနသည့္ ေနရာသို႔ ရမက္လႊမ္းေသာ မ်က္၀န္းတို႔ႏွင့္ စိုက္ႀကည့္ေနမိ၏။ အရည္ေတြ စိုေနၿပီမို႔ ကိုမင္းေမာင္က ဆက္၍ ထိုးသြင္းေနမႈတြင္ တင္းက်ပ္ေနေသာ္လဲ ခက္ခက္ခဲခဲ သိပ္မရွိလွပဲ တစ္ထစ္ခ်င္း တိုး၀င္၏။ ပိုေကာင္းသြားသည့္ အခ်က္က မၿမေလး၏ အပ်ဳိေမွးသည္ သိပ္ထူထူထဲထဲ မဟုတ္သည့္အတြက္ ကိုမင္းေမာင္က အထူးတေလ အားစိုက္က ထိုးေဖာက္ခ်င္း မၿပဳလိုက္ရ။ တအိတအိ တိုး၀င္သည့္ အရွိန္ႏွင့္ပင္ အဆင္ေၿပသြား၏။ နာက်င္မႈ ထူးထူးေထြေထြ ၿဖစ္ေပၚမေနေတာ့ပဲ လိင္အဂၤါမ်ားက ေပးသည့္ ကာမအရသာကိုသာ အၿပည့္အ၀ ခံစားေနရ၏။
“ၿမေလး .. ေမာင္ .. ေဆာင္ေတာ့မယ္ေနာ္ ..“
“အင္း .. ေဆာင့္ေလ .. ေမာင္ .. ၿမကို အားမနာနဲ႔ . သိလား ..“
ကိုမင္းေမာင္သည္ ေႏြးေထြးစီးပိုင္သည့္ မၿမေလး၏ ေစာက္ပတ္ကေပးသည့္ အရသာကို ခံစားရင္း အ၀င္အထြက္ စတင္ၿပဳလုပ္၏။ အေစာပိုင္းတြင္ေတာ့ သာသာေလး လုပ္ေနမိေသာ္လဲ ေနာက္ပိုင္း အရွိန္ရလာသည္တြင္ သူကိုယ္တိုင္ အားမလိုအားမရ ၿဖစ္ကာ မၿမေလး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ပခံုးေပၚထမ္းတင္မိကာ တဖုန္းဖုန္း ၿမည္ေအာင္ပင္ ေဆာင့္မိ၏။ မၿမေလးခမ်ာလဲ လီးတန္ႀကီး ၀င္ထြက္ေနမႈကို မႀကည့္ႏိုင္အားေတာ့ပဲ ကိုမင္းေမာင္၏ တင္ပါးကိုသာ သူမလက္သည္းမ်ား စိုက္၀င္သြားမတတ္ ကုတ္ၿခစ္မိကာ ေအာက္ကေန ေကာ့တင္ေပးမိ၏။ ႏႈတ္ကမူ တအီးအီး တအင္းအင္း ညည္းညဴသံေလးမ်ားက အၿပင္ဘက္တြင္ မစဲေသးသည့္ မိုးသံႏွင့္အတူ မွန္မွန္ေပၚထြက္ေန၏။
“ၿမေလး ေရ .. .ေမာင္ ၿပီးေတာ့မယ္ .. ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး ..“
“အင္း .. အင္း …. ေဆာင့္ .. .ေဆာင့္ .. ၿမလဲ ၿပီးေတာ့မယ္ … နာ နာေလး … ရွီး .. အင္း .. အင္း ..“
ႏွစ္ဦးသား အၿပိဳင္အဆိုင္ ေအာ္ညည္းၿပီးေနာက္ ကိုမင္းေမာင္သည္ မၿမေလး၏ ၿဖဴေဖြးသည့္ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ရင္း လီးတန္ႀကီးကို ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ၿပစ္သြင္းရင္း စုေဆာင္းထားခဲ့သမွ် သုတ္ရည္ပူေႏြးေႏြးေတြကို အသားကုန္ ပန္းထုတ္ၿပစ္လိုက္ေတာ့၏။ ကိုမင္းေမာင္သာ မဟုတ္။ မၿမေလးလဲ ကိုမင္းေမာင္နည္းတူ တစ္သက္တာပတ္လံုး မႀကံဳဖူးသည့္ ကာမအရသာအထြတ္အထိပ္ကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္က်ကာ အႀကီးအက်ယ္ၿပီးသြားေလ၏။ သူမကို ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုး ႀကည့္ေနသည့္ ကိုမင္းေမာင္ကို သူမကလဲ ခ်စ္ရည္လဲ့ေနသည့္ မ်က္၀န္းေတြႏွင့္ တန္ၿပန္ပင္ စိုက္ႀကည့္ေနမိေတာ့၏။
အပန္းမၾကီးဘူး ဆိုပါက ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ေသာအေနျဖစ္ Blog ေဘးေတြ ေအာက္ေတြမွာ ထည့္ထားေသာ ေၾကာ္ျငာပံုေလးမ်ားအား တစ္ခ်က္စီ ကလစ္ျပီး ၾကည့္ေပးႏိုင္ပါတယ္ အျပန္အလွန္ေပါ့
No comments:
Post a Comment