အမုန္းေတြခ်ည္းဘဲျပည့္သိပ္ေနတဲ့ျမိဳ. ………………
ေလာဘေတြ၊ ေမာဟေတြ ၊ အလိုရမက္ေတြခ်ည္းဘဲ ျပည့္သိပ္ေနတဲ့ျမိဳ. …..
ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ အရာအားလံုးကိုေရာင္းစားမယ့္သူေတြေနသည့္ျမိဳ. …
ဒါေပမယ့္…….
အဲ့ဒီျမိဳ.မွာ အခ်စ္ရွိတဲ့လူတေယာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္။
သူကေတာ့ ….
သူကေတာ့ ……..
……………………………………………………………………………
မိတ္ေဆြ ……………….
သင့္အတြက္ အေကာင္းဆံုး စီးပြားေရးျဖစ္ေအာင္ အၾကံဥာဏ္ေပးပါရေစ။
ဝန္ထမ္းေတြနဲ.ေပါင္းျပီး အေပးအယူလုပ္ပါ။
သင္မုတ္ခ်ေအာင္ျမင္ေစရမယ္လို. အၾကံေပးလိုက္တယ္။
ဘာ…….
လာဒ္ေပးလာဒ္ယူလုပ္တာမေကာင္းဘူး ဟုတ္လား …..
လာဒ္ေပးလာဒ္ယူလုပ္တာမဟုတ္ဘူး ……
အေပးအယူလုပ္တာ …… အေပးအယူလုပ္တာဗ် ……
တစံုတခုကို လိုခ်င္လာျပီဆိုရင္ ေလာကမွာ တစံုတခုေတာ့ ျပန္ေပးရတာ ေလာကမွာ
ထံုးစံလိုျဖစ္ေနျပီ ။
က်ဳပ္က ေအာင္ျမင္ျပီး ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝခ်င္တယ္ ။
ဒီေတာ့ တစံုတခုေတာ့ ရင္းရမွာေပါ့ ၊ မဟုတ္ဘူးလား ။
လုဖိနဳမ္(သူေဌး)
ေငြေရးေၾကးေရးဆိုတာ အေသးအဖြဲပါ။ မ်က္စိတမွိတ္ထဲမွာ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို
ရွာလို.ရတယ္။
ဒီလုိပါဘဲ ……….. မ်က္စိတမွိတ္ထဲမွာဘဲ အခ်စ္ကိုေတြ.လိုက္တယ္။
မာေက်ာလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ႏွလံုးသားဟာ သူ.ေရွ.မွာ အရည္ေတြေပ်ာ္ျပီး ျမစ္တဆင္းပမာ
စီးဆင္းခဲ့ဘူးတယ္။
ယံုမလားေတာ့ မသိဘူး ၊
လူမိုက္တေယာက္လည္း ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိတယ္ဆိုတာ……….
ဖိေက်ာ္ (လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္)
ေနရာကေတာ့ ထိုင္းနိဳင္ငံမွာအတြင္းမွာ ဒုစရိုက္ျမိဳ.ေတာ္လို.နာမည္ၾကီးတဲ့ ပတ္ထရားျမိဳ.ရဲ.
ဆိပ္ကမ္းတခုမွာ ျဖစ္သည္။
တေနကုန္စည္ကားသေလာက္ ညေန ေနဝင္လာလွ်င္ အားလံုး ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္
ေပ်ာက္ကုန္ၾကျပီး တစျပင္ပမာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လာျပီး လူသူကင္းရွင္းကာ
ေရလိွဳင္းသံမွအပ ဘာသံမွမၾကားရေပ။
အခ်ိန္ကား ည၁၀နာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည္။ အေစာင့္တေယာက္မွာ သံတံခါးအနီး
အေစာင့္ရုံကေလးအတြင္း အျမဲအဆင္သင့္ ေစာင့္ေနရကာ ခါတိုင္းကဲ့သို. ငိုက္ျမီးမေနဘဲ
တစံုတခုကို ေစာင့္ဆိုင္းေနေလသည္ ။
ဟုတ္ပါသည္။ ဒီလိုညမ်ိဳးေတြေစာင့္ေနတာၾကာလွေပါ့ ။ လုပ္သက္နွစ္ႏွစ္အတြင္း
သံုးေလးခါေလာက္ ၾကံဳဖူးထားေသာေၾကာင့္ ဒီလိုၾကားေပါက္မ်ိဳး ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခဲ့တာ
ၾကာျပီ။
အထက္လူၾကီးေတြနဲ.ညိွနိဳင္းျပီး တရားမဝင္ ကုန္ေတြကို လာသယ္ၾကျပီဆိုရင္
မ်ိဳးမ်ိဳးျမတ္ျမတ္ ဘတ္ႏွစ္ေသာင္းသံုးေသာင္း လြယ္လြယ္နဲ.ရတာ ဆိုေတာ့
ဘယ္သူမွမလိုခ်င္တဲ့သူမရွိ။
ဝင္လာမည့္သူေတြကို တံခါးဖြင့္ေပးရုံျဖင့္ ႏွစ္လသံုးလစာကို လြယ္လြယ္ေလးရတာေလ။
ကြန္တင္နာမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳ.ေသာ္ စက္ေလွမွအပ ဘာမွမရွိေသာ ဆိတ္ကမ္းအတြင္းသို.
အမိုးအကာအျပည့္ျဖင့္ ဆယ္ဘီးကားတစီး ဝင္ေရာက္လာသည္။
အေျပးအလႊားဘဲ တံခါးေစာင့္ျဖစ္သူက ဝိုင္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလုိက္ေတာ့ ကားေရွ.မွာ
ထိုင္ေနသူ ဝဝနဲ.လူတေယာက္က ေထာင္တန္တထပ္ကို တံခါးေစာင့္အား ပစ္ခ်ေပးလိုက္ကာ
ဆိပ္ကမ္းရဲ. ညာဖက္အစြန္းဆံုးမွာရွိတဲ့ စက္ေလွေတြဆီကို
ကားကိုေမာင္းဖို.အမိန္.ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ညာဖက္အစြန္းဆံုးမွာရွိတဲ့ စက္ေလွေတြဆီကိုေရာက္ေတာ့ ကားကို စက္သတ္လိုက္ကာ
ကားေပၚမွ လူဆယ္ေယာက္ခန္.ဆင္းလာျပီး စက္ေလွတခုဆီ သြားကာ
ဝမ္းဗိုက္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အတြင္းဝယ္ ေမွာင္မည္းေနျပီး အနံ.ေပါင္းစံုက အျပင္ဖက္ကို
ေဟာင္ျပီးထြက္လာေတာ့သည္။
အတြင္းဝယ္ ေခ်းနံ.ေသးနံ.မ်ားနဲ. ပုတ္ေဟာင္ေနျပီး ညစ္ပတ္ေပေရလွ်က္ရွိေသာ
အမ်ဳိးသမီးငယ္ေျမာက္မ်ားစြာကု ိ ျမင္ေတြ.လိုက္ရသည္။
ဘယ္ႏွစ္ရက္ေတာင္ ရွိေနျပီလည္း မသိရေခ်။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အစာမစားရမွဳေၾကာင့္၎ ၊ အေပါ့အပါးမ်ား မစြန္.ရမွဳေၾကာင့္၎
အခ်ိဳ.မွာေသေနၾကျပီး အခ်ိဳ.မွာ ေမ့ေမ်ာေနၾကလွ်က္ ရွိေနၾကသည္။
ဒီအဖဲြ.ကေတာ့ တံခါးေစာင့္ထင္သလို တရားမဝင္ကုန္သည္မ်ားမဟုတ္။
လူကုန္ကူးေသာ္ အဖဲြ.မ်ားပင္တည္း။
ဒုစရိုက္ျမိဳ.ေတာ္လို.နာမည္ၾကီးတဲ့ ပတ္ထရားျမိဳ.ဆိုတာ သာမညမဟုတ္။ ထိုင္းနိဳင္ငံမွာ
နိုင္ငံျခား ခရီးသြား အမ်ားဆံုး လာေရာက္ေသာ ျမိဳ.တျမိဳ.ျဖစ္သည္။
ညကလပ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာရွိျပီး မိန္းမမ်ားနဲ. လာေရာက္ေပ်ာ္ပါးသူမ်ားကလည္း ဒုနဲ.ေဒး ။
အျမဲတန္းအသစ္ေတြလိုေနျပီး ဟိုးယခင္က ထိုင္းအမ်ိုးသမီးေတြကို
အသံုးျပဳေလ့ရွိေသာ္လည္း ျပန္လည္ျပဳျပင္လိုက္ေသာ ဥပေဒေၾကာင့္ ယခုအခါ
အိမ္နီးခ်င္းနိဳင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ္ ျမန္မာ ၊ ေလာ ၊ ကမ္ပူးခ်ားရွိ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားကို ဝယ္ယူကာ
အသံုးေတာ္ခံၾကသည္။
ေလာ ၊ ကေမၻာရီးယားရွိ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားကို ကားမ်ားျဖစ္ သယ္ယူလာနိဳင္ၾကေသာ္လည္း
ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားကို သေဘာၤစက္ေလွမွသာ သယ္ယူလာလို.ရေတာ့သည္။
အပ်ိဳစစ္စစ္ဆိုလွ်င္ ရုပ္ရည္ေပၚမူတည္၍ ဘတ္ငါးေသာင္းမွ ငါးသိန္းအထိ ေစ်းေပါက္ကာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ဆက္လက္ျပီး အသံုးေတာ္ခံလို.ရေသးသည္။
မိန္းခေလးမ်ားမွာ မိမိနိဳင္ငံလည္း ျပန္လို.မျဖစ္နိဳင္ေသာ္ေၾကာင့္ အသက္ကုန္ဆံုးသည္အထိ
(သို.မဟုတ္ ) ေရာဂါဘယမ်ားရသည္အထိ အလုပ္လုပ္ေပးရသည္။ဘယ္သူေသေသ
ငေတမာရင္ျပီးေရာ လူစားမ်ိုဳးေတြတည္း။
ဝဝနဲ. ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူေသာ သူက ယိုးဒယားလို လွမ္း၍၎၏လူမ်ားကို
“ ေဟ့ … ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၾကေနာ္ ။ ေသေနတဲ့သူေတြကို သတ္သတ္ဖယ္ထား ”
“ ျပီးရင္ေသတဲ့ လူေတြအားလံုးကို ေဆးျဖန္းျပီး အေပ်ာက္ရွင္းၾက”
အေယာက္တရာေက်ာ္တြင္ သံုးဆယ္ေလာက္ေသေၾကပ်က္ဆီးျပီး က်န္ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကို
ထရက္ကားေပၚတင္လိုက္သည္။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အစာမစားမွဳေၾကာင့္ ေျပးဖို.မေျပာန.ဲ ၊ အသံေတာင္မနည္းထြက္ေအာင္
ထုတ္ရတဲ့ အေျခအေနပါ။
ဒီထဲမွာ ခင္ထားတေယာက္လည္း အပါအဝင္ပါ။ ပြဲစားရဲ. အဆြယ္ေကာင္းမွဳေၾကာင့္
နိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ျပီး ပိုက္ဆံရွာဖို. လိုက္လာခဲ့တာ ။ မိမိရဲ.ခ်စ္သူေမာင္ေမာင္က
သြားခြင့္မျပဳတာေတာင္ အတိုက္အခံလုပ္ျပီး ထြက္လာခဲ့တာ။
အခုေတာ့ ခလုပ္ထိလို. အမိတရျပီေလ။ မွားသြားမွန္းလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိလိုက္ရသည္။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ မစားမေသာက္ရဘဲ စက္ေလွထဲမွာ ဒုကၡခံရမွဳေၾကာင္ ့ တေၾကာင္း ၊
ဒီလူေတြၾကည့္ရတာ မဟုတ္တာေတြ လုပ္မယ့္သူေတြဆိုတာ ျမင္ယံုနဲ. သိလိုက္ရေတာ့
ခဏၾကာထြက္ေျပးမယ္ဆိုျပီး ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေနေနေတာ့သည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ေဆးျဖန္းလိုက္ေတာ့ ဆိုးရႊားလြန္းလွတဲ့ အနံ.ဆိုးမ်ာေၾကာင့္ လဲေနရာမွ
အေျခအေနၾကည့္ျပီး အေပၚကိုလွမ္းအတက္ တေယာက္က ျမင္သြားျပီး
“ ဟိုမွာ …. တေယာက္ေျပးျပီ ” ဆိုျပီးေအာ္၍ခင္ထားေနာက္ကိုလိုက္ေတာ့သည္။
အားအင္ကလည္းမရွိ ၊ မိန္းမသားလည္းျဖစ္ျပန္ ၊ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လည္မိသြားျပီး ဝဝနဲ.
တေယာက္က “ ဒီေလာက္ေတာင္ ေျပးခ်င္ဦးကြာ ” ဆိုျပီး ဗိုက္ကို လက္သီးျဖင့္ ထိုးလိုက္ရာ
ထိုေနရာတြင္ဘဲ ေခြေခါက္ျပီး လဲသြားေတာ့ တေယာက္ကမျပီး
ကားေပၚပစ္တင္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုေနာက္ အားလံုးလည္း ကားေပၚတက္ေရာက္ျပီး ဆိပ္ကမ္းမွ ထြက္ခြာကာ ျမိဳ.တြင္းသို.
ဝင္ေရာက္သြားၾကေတာ့သည္။
ထိုင္းနိဳင္ငံမွာအတြင္းမွာ ပတ္ထရားျမိဳ.ဆိုတာကေတာ့ အေမရိကတြင္ လားစ္ဗီးဂတ္ရွိသလို
ထိုင္းနိဳင္ငံရဲ. လားဗီးဂတ္ကေတာ့ ပတ္ထရား။
ကာစီနိဳ ၊ နိဳက္ကလပ္ ၊ ကာရာအိုေက၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ၊ မိန္းမ ၊ လက္နက္ မရတာဘာမွမရွိ။
လိုခ်င္တာေတြ အားလံုးရေသာ္ ေလာကရဲ. နိဗၺာန္ဘံု တခုပင္တည္း။
နိဳင္ငံတကာရဲ.ေတြ.ဆံုပြဲေတြ ၊ အာစီယံရဲ. ေတြ.ဆံုေဆြးေႏြးပြဲေတြ အားလံုး ပတ္ထရားမွာဘဲ
လုပ္သည္။
ေန.ေရာညပါ လင္းထိန္လွ်က္ရွိျပီး စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွာ ၂၄နာရီဖြင့္လွစ္ေလ့ရွိသည္။
ၾကယ္ငါးပြင့္ေဟာ္တယ္မွအစ ဘတ္နွစ္ရာတန္ တည္းခိုခန္းအဆံုးရွိသည္။
ပင္လယ္ကမ္းေျချမိဳ.လည္းျဖစ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း သာသာယာယာရွိလွျမိဳ.ျဖစ္ျပီး
နိဳင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားဆံုး လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ ျမိဳ.လည္းျဖစ္သည္။
ရုိးရာေမြထိုင္းျပိဳင္ပြဲ ၊ ၾကက္တိုက္ေလာင္းကစားပြဲမ်ားလည္း အပတ္စဥ္ က်င္းပျပီး
စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာလည္းေတာ္ေတာ္ေလး က်ပါသည္။
ျမိဳ.တျမိဳ.လံုးကို မာဖီးယားမ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ထားျပီး သူ.နယ္ေျမ ၊ ကိုယ့္နယ္ေျမဆိုျပီး
နယ္ေျမမ်ားကို ကန္.သတ္အုပ္ခ်ဳပ္ၾကသည္။
နိဳင္ငံေတာ္ရွိ အာဏာပိုင္ အဖြဲ.အစည္းမ်ားမွာ မာဖီးယားမ်ား၏ လက္ေအာက္ခံ အျဖစ္ေနရျပီး
မာဖီးယားမ်ားမွာ ဘန္ေကာက္အာဏာပိုင္မ်ားကိုပင္ ပိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
မာဖီးယားမ်ားပိုင္ဆိုင္သည့္ နယ္ေျမအတြင္းမွာ ရွိသူမ်ားက လစဥ္ေၾကးမ်ားေပးျပီး
မာဖီးယားမ်ားက ထိုလူမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးျပီး ျပသာနာမ်ားကို
ကူညီေျဖရွင္းေပးသည္။
လုဖိနဳမ္မွာ ရွာရွားပါးပါး ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ျပီး တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားၾကီးစိုးရာ နယ္ေျမမ်ားထဲမွ
ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမအျဖစ္ နယ္တခုကို အပိုင္ရထားသူလည္း ျဖစ္သည္။
လုဖိဆိုသည္မွာ ဆရာကိုေခၚတာျဖစ္ျပီး နဳမ္ဆိုတာကေတာ့ တစ္ျဖစ္ျပီး တစ္ေယာက္တည္း
တေကာင္တည္းေသာ္က်ားဆိုျပီး ယိုးဒယားမ်ားက မွည့္ထားေပးေသာ္နံမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္မွလာစဥ္ကေတာ့ လက္ခ်ည္းဗလာျဖစ္လာေရာက္ခဲ့ျပီး ယိုးဒယားေအာင္နိဳင္ခဲ့ေသာ္
ေခတ္သစ္ ဦးေအာင္ေဇယ်လို.ေခၚရေလာက္ေအာင္ပင္ ေအာင္ျမင္မွဳရရွိခဲ့သူျဖစ္ျပီး
မိမိနံေဘးတြင္လည္း ျမန္မာျပည္မွ လူမ်ားကိုသာ ေခၚေရာက္ထားကာ
အလုပ္ျဖစ္ေနသူတဦးျဖစ္သည္။
ထိုအထဲမွ ဖိေက်ာ္ဆိုသူကေတာ့ မိမိရဲ. အၾကိဳက္ဆံုး ၊ အယံုၾကည္ရဆံုး ျဖစ္ျပီး
မိမိျပီးသည့္ေနာက္ အာဏာအရွိဆံုးသူလည္း ျဖစ္သည္။
ေျပာသမွ် တေသြမသိမ္း နားေထာင္ျပီး ခိုင္းသည့္အတိုင္း တိတိက်က်လုပ္ကာ
သားျဖစ္သူမ်ားကေတာင္ မုန္းတီးသည္အထိ ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ မိမိစကားတခုထဲကိုသာ
နားေထာင္ေသာ္သူတဦးပင္။
အခုလည္း ျမန္မာျပည္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ္ စက္ေလွမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ လုဖိနဳမ္ရဲ.
လူမ်ားသာျဖစ္သည္။
ပတ္ထရားျမဳိ.ျပင္ရွိ ျခံဝန္းက်ယ္ၾကီးတခုထဲ ကားကေမာင္းဝင္သြားေတာ့ တံခါးေစာင့္က
အေျပးအလႊားဘဲ လာေရာက္ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ထရက္ကားၾကီးက ျခံဝန္းအတြင္းရွိ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အအံုေရွ.ဝယ္ ရပ္လိုက္ကာ
ကားအတြင္းပါလာသူမ်ားက ကားေနာက္ဖက္ တံခါးကိုဖြင့္ျပီး ကားအတြင္းပါလာသူမ်ားကို
ကားေပၚမွခ်ကာ အိမ္၏ေအာက္ထပ္မွာ တန္းစီခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။
အားလံုးမွာ ညစ္ပတ္ေပေရေနျပီး အခ်ဳိ.မွာ ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မရပ္နိဳင္ဘဲ လဲျပိဳေနသူက
လဲျပိဳလွ်က္ရွိျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေျခအေန ဆိုးရႊားေနၾကသည္။
ေလွအတြင္းဝယ္ ငါးပိငါးခ်ဥ္သိပ္သလို သိပ္လာတာကတေၾကာင္း အစားေရစာ
ျပတ္လပ္မွဳကတေၾကာင္း အားႏြဲ.တဲ့မိန္းခေလးငယ္မ်ားလည္း ျဖစ္ျပန္ေလေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေန ဆိုးဝါးေလတာ မထူးဆန္းေတာ့ေခ်။
အေျခအေနအဆိုးဆံုးကေတာ့ ခင္ထားတေယာက္ပင္တည္း။ ဗိုက္ကို လက္သီးျဖင့္
ထိုးလိုက္ရာ အားအင္မရွိ ၊ အစာမရွိဘဲ ေခြေခြေလးလဲေနရွာသည္။
လူမိုက္ေတြထဲမွ အသားညိဳညိဳနဲ.လူတေယာက္က ျမန္မာလိုေျပာသည္။
“မင္းတို.အားလံုးကို အေပၚထပ္မွာ ေလးေယာက္တခန္း စီစဥ္ထားတယ္ ၊ အိမ္သာ
ေရခ်ိဳးခန္းက မင္းတို.အခန္းထဲမွာဘဲရွိတယ္ ၊ အဝတ္အစားေတြလည္း ဘီဒိုထဲမွာ ရွိတယ္ ၊
နာရီဝက္ အခ်ိန္ေပးမယ္ ၊ ျပီးရင္ ေအာက္ထပ္ညာဖက္အစြန္းဆံုး အခန္းမွာ
ထမင္းစားဖို.လာၾက ၊ မနက္ျဖန္မနက္ေရာက္မွဘဲ အလုပ္ကိစၥေျပာၾကမယ္ ”
ထိုေနာက္ အားလံုးကို အေပၚထပ္ရွိ အိပ္ခန္းမ်ားဆီသို. အမ်ိဳးသမီးၾကီး တေယာက္က
ေနရာလိုက္ခ်ေပးျပီး ျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
အားလံုးလည္း မိမိရရွိေသာ အခန္းတြင္းမွာ
ဝင္ေရာက္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ခင္ထားလိုလမ္းမေလွ်ာက္နိဳင္ေသာသူမ်ားကိုေတာ့ ေဖးမကာ
အခန္းတြင္းအေရာက္ပို.ေဆာင္ေပးလိုက္သည္။
အခန္းကလည္း ခပ္ေပါ့ေပါ ့မဟုတ္ ။ အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္း တဆက္တည္းပါရွိျပီး
အထက္ေအာက္ တေယာက္ကုတင္ေလးလံုးနဲ.အတူ တီဗီြ ပန္ကာ ေရခဲေသတၲာ အဝတ္ဘီဒို
စသျဖင့္ ပါရွိျပီး ဘီဒိုအတြင္းဝယ္ အဝတ္အစား အသစ္မ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္။
အားလံုးလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကျပီး ဗိုက္လည္းအေတာ္ေလး ဆာေနၾကကာ
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရမိုးခ်ိဳးဖို. ျပင္ဆင္ေလေတာ့သည္။
ခႏၶာကိုယ္တြင္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ အဝတ္အစားေဟာင္းမ်ားကို ခႊ်တ္ပစ္ကာ ဗီဒို အတြင္းရွိ
မိမိနဲ.လိုက္ဖက္မည့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ေရႊးခ်ယ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို.
ဝင္ေရာက္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းမွာက်ယ္က်ယ္ျပန္.ျပန္.ရွိျပီး လူေလးေယာက္တျပိဳင္တည္း
ခ်ိဳးရေလာက္ေအာင္ က်ယ္သည္။
အားလံုးေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တို.မွာ တေယာက္ကိုတေယာက္ ရွက္ရြံ.မေနၾကဘဲ
မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းပင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ၾကေတာ့သည္။ ေအးျမတဲ့ ေရရဲ.အထိအေတြ.ေၾကာင့္
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွဳေတြ ဆာေလာက္မွဳေတြ ပေပ်ာက္သေလာက္နီးပါး ျဖစ္သြားျပီး
အားအင္မ်ားအသစ္ဝင္ေရာက္သလို ခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။
ျပီးေနာက္ေအာက္ထပ္သို.ဆင္းကာ စားေသာက္ဖို. ျပင္ဆင္လိုက္ၾကကာ စားေသာက္ျပီး
မိမိအခန္းျပန္ေရာက္ဝင္ၾကကာ အိပ္စက္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
………………………………………………………………………………………………………………
တႏွစ္ၾကာျပီးေနာက္ …………………
အရာရာဟာ အရင္အတိုင္းျဖစ္ေနျမဲပါဘဲ။
ျမစ္မ်ားဟာလည္း အရင္အတိုင္းစီးဆင္းဆဲ
ပတ္ထရားျမဳိ.မွာလည္း အရင္လို လွပမႈေတြ ၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြ ၊ လူသားျခင္း
စာနာမႈကင္းမဲ့မႈေတြဟာ ဘာမွကို မေျပာင္းလဲတာပါ။
အခ်ိန္ကား ည၁၁နာရီခန္. ……….
ေနရာကား ပတ္ထရားျမဳိ.မွာရွိတဲ့ အခန္းနားဆံုး ေဟာ္တယ္ေတြထဲမွာပါတဲ့
စင္ထရယ္လို.ေခၚတဲ့ လုဖိနဳမ္ရဲ. ေဟာ္တယ္အတြင္းရွိ ဇိမ္ခံခန္းတခုထဲမွာ
အဲယားကြန္းေတြ ဖြင့္ထားလို. ေအးစက္ေနေပမယ့္ မေအးစက္နိဳင္တဲ့သူ
နွစ္ေယာက္ရွိေနေလရဲ.။
တေယာက္ကား ခင္ညိဳလို.ေခၚတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးငယ္တေယာက္ျဖစ္ျပီး
က်န္တေယာက္ကား လုဖိနဳမ္ရဲ. တူေတာ္ေမာင္ အိုက္ေမာင္လို.ေခၚတဲ့
လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္ပါ။
လုဖိနဳမ္ သို.မဟုတ္ ဖိေက်ာ္ရွိလွ်င္ဘယ္ေတာ့မွမလာရဲ ၊ လာလွ်င္လည္း
အျမဲျပသာနာေတြနဲ.ခ်ည္းမလို. ။
ေနာက္ျပီး အိုက္ေမာင္အေဖနဲ. လုဖိနဳမ္နဲ.က ညီအကိုဝမ္းကြဲေတြ သူတို.ကလည္း
သူတို.အပိုင္းမွာ ဆရာၾကီးေတြ ၊ တေယာက္နဲ.တေယာက္ ခပ္တန္းတန္းေတြ ေနၾကတာ။
သိပ္ျပီးေတာ့ အစီးမကပ္ၾက။ အခုလည္း အသစ္ေလးေတြေရာက္ေတာ့ ဝင္ျပီးလာလံုးတာ ။
အိုက္ေမာင္က အျမဲတန္း မူးေနတာ မမူးရင္ ေဆးခ် ျပသာနာရွာနဲ.မို. ဘယ္ေတာ့မွ
ေဟာ္တယ္ထဲကို မဝင္ရဆိုျပီး လုဖိနဳမ္က အမိန္.ထုတ္ထားတာ ဘယ္လိုဝင္လာတာဆိုကို
ဘယ္သူမွမသိ။
ခင္ညိဳတကိုယ္လံုး တုန္ေနလွ်က္ရွိျပီး ခႏၶာကိုယ္တခုလံုး အဝတ္ကင္းမဲ့လွ်က္ က်ားေရွ.ေရာက္
သမင္တေကာင္ပမာ မ်က္စိတငယ္နားတငယ္ျဖစ္ေနေလသည္။
အိုက္ေမာင္တေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလးမူးေနသည့္အျပင္ ေဆးပါခ်ထားေသာ္ေၾကာင့္
လူစိတ္မရွိေတာ့ဘဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ျပဳလုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ခင္ညဳိတေယာက္
ေၾကာက္မယ္ဆိုလည္းေၾကာက္ခ်င္စရာပါဘဲ။
ေယာက်ာၤးမ်ားနဲ.တခါမွ မပါတ္သက္ဖူးေသာ ခင္ညိဳတေယာက္ တကိုယ္လံုး နတ္ပူးသလို
တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနကာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိမိရဲ. အရွက္ကို ရသေလာက္ ပိတ္ထားရင္း
ငိုငိုရီရီျဖင့္
“က်မကို ခ်မ္းသာေပးပါ အကိုၾကီးရယ္ က်မကဒီလိုအစားထဲက မဟုတ္ပါဘူး ‘’
“ပါးစပ္ပိတ္စမ္းေကာင္မ ၊ နင့္အတြက္ ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပးရသလဲ သိလား
ဒီညနင့္ကိုငါ မိုးလင္းတဲ့အထိကို လိုးမွာ သိရဲ.လား
ဒီမွာၾကည့္စမ္း ငါ့လီးကဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆာေနလဲသိလား မင္းလိုနုနုထြတ္ထြက္မ်ဳိး
မလိုးရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုၾကာျပီ ‘’
ဆိုျပီး အိုက္ေမာင္ကမိမိလီးကို ခင္ညိဳမ်က္ႏွာနားကပ္ကာျပသေလသည္။
ေဆးထိုးထားေသာေၾကာင့္ သာမာန္ထက္ၾကီးသည့္အျပင္
ေဂၚလီပါေရာျပီးထည့္ထားေသာေၾကာင့္ အေၾကာမ်ားမွာထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ.ျဖစ္ေနကာ
ထိပ္ဖူးၾကီးမွာလည္းျပဲအာေနသည္။
“မလုပ္ပါနဲ.အကိုရယ္ က်မကိုသနားပါ ဒီလိုမ်ိဳးလည္းတခါမွ မၾကဳံဖူးလို.ပါ ‘’
ဟုဆိုကာ ငိုငိုယိုယိုနဲ.ေတာင္းပန္ေလေတာ့သည္။
‘’ဘာမွအခုေတာင္းပန္မေနနဲ. နင့္ကိုငါကလုပ္လို.ျပီးသြားရင္ ပိုက္ဆံေတာင္ထပ္ေပးဦးမွာ
အသာတၾကည္သာ နင္ကခံရင္ဘာမွုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး
ငါ့ကိုၾကမ္းခိုင္းလို.ကေတာ့ ဒီေန.နင္ မလြယ္ဘူးသာမွတ္လိုက္ေတာ့’’
လို. ဆိုျပီး ခင္ညိဳနိဳ.နွစ္လံုးကို အားရပါးရေမႊေတာ့သည္။
‘’ မလုပ္ပါနဲ.ရွင္ ၊ မလုပ္ပါနဲ.ရွင္ ……… ‘’
ဆိုျပီး အုိက္ေမာင္လက္ထဲကေန အတင္းရုန္းေတာ့ အိုက္ေမာင္တေယာက္
ေဒါသေတြထြက္လာျပီး ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ခင္ညိဳရဲ.ပါးကို
ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ေလာက္ဆင့္ျပီးရုိက္ကာ
‘’ ေကာင္မ နင္ကအသားနာခ်င္တာကိုး ၊ ရတယ္ ၊ အိုက္ေမာင္တို.က
ဘယ္လိုလာလာျဖစ္တယ္ ‘’
ဆိုျပီး ဆံပင္လက္တဖက္ျဖင့္ဆုတ္ကိုင္ကာေျပာလိုက္သည္။
ခင္ညိဳပါးႏွစ္လံုးခ်က္ခ်င္းပင္ ေဖါင္းကားလာျပီး ေသြးမ်ားယိုစီးကာက်လာေတာ့သည္။
ထိုေနာက္ဆံပင္ကိုကိုင္ထားေသာ လက္ကိုလႊတ္ျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ခင္ညိဳရဲ.ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားကိုျဖဲကာ အိုက္ေမာင္ တကိုယ္လံုးဝင္ေရာက္ေနရာယူေတာ့သည္။
အိုက္ေမာင္ရဲ.လက္မ်ားက ခင္ညိဳရဲ.ေပါင္ကိုအဆံုးဆြဲကာျဖဲျပီး မဲေမွာင္ေနေသာ
ေစာက္ေမႊးထူထူၾကီးၾကားမွ အက္ေၾကာင္းတင္းတင္းၾကီးထကာ ဖင္ႏွင့္တဆက္တည္းမွ်
ရွည္လ်ားေသာေစာက္ဖုတ္ၾကီးမွာ ေခၚသလိုျဖစ္လာေလသည္။
လီးထိပ္ဖူး အလံုးငံုၾကီးကို တံေထြး အနည္းငယ္စြက္ျပီး ခင္ညိဳ၏ ေစာက္ေခါင္း၀သို႔ ေတ့ကာ
ထိုးခ်လိုက္ရာ ျပြတ္ကနဲ ကၽြံအ၀င္
ေစာက္ပတ္ႏွဳတ္ခမ္းသားမ်ားက အတြင္းပိုင္းသို႔ ျပိဳင္တူလိပ္၀င္ျပီး တင္းကနဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္ၾကီး
အလိုးခံလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ ခင္ညိဳမွာေတာ့ အင့္ကနဲ ဆတ္ဆတ္ခါသြားရေလသည္။
"ျဗစ္ ျဗစ္ ျပြတ္ စြပ္"
"ဟ အ အားးးး ကြ်တ္ ကၽြတ္"
ေျဖးေျဖး ေျဖးေျဖးႏွင့္ လီးတန္ၾကီးအ၀င္ကို ငံု႔ၾကည့္၍ ေျဖးညွင္းစြာ သြင္းေနရာမွ
အိုက္ေမာင္က ခင္ညိဳ ႏို႔ၾကီးႏွစ္လံုးကို လွမ္းဆြဲျပီး အားႏွင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။
ေစာက္ေမႊးမဲမဲႏွင့္ လေမႊးနီက်င္က်င္တို႔ ေရာေထြး သြားစဥ္ လီးတန္ၾကီးက တ၀က္နီးပါ
စိုက္ဆင္းသြားသည္။
“ ျပြတ္…စြပ္….ျပြတ္…စြပ္..ဖြတ္..”
“ အင့္.အား…အင့္….အား……ေတာ္ၿပီ..ေတာ္ၿပီ…အရမ္းနာတယ္……အား….. အိုး….အိုး..က်မ
မခံႏိုင္ေတာ့…..အူး..အ…”
ၿငီးတြားေအာ္ဟစ္ရင္း အိုက္ေမာင္ကို ခင္ညိဳ တြန္းခ်သည္..။
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တဖုန္းဖုန္းရုိက္လိုက္ ကုတ္ဆြဲလိုက္ တြန္းလိုက္လုပ္ေတာ့
အိုက္ေမာင္တေယာက္ ေကာင္းေကာင္းလိုးလို.မရေတာ့။
''ေစာက္ေကာင္မ …… နင္ကပိုပိုျပီး ကဲလာတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ကဲဟာ… ကဲဟာ…''
ဆိုျပီး ေဒါသေတြထြက္လာကာ ခင္ညိဳပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို မနားတမ္း
ဆက္တိုက္ရုိက္ေလေတာ့သည္။
ခင္ညိဳမ်က္ႏွာတခုလံုး ေသြးသံတရဲရဲနဲ. လူရုပ္ေတာင္မေပၚေတာ့ေခ်။
ခင္ညိဳတေယာက္ ေလာကနဲ.အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေတာ့ကာ ဘာမွသတိမရွိေတာ့ေခ်။
တေကာင့္သား အိုက္ေမာင္ကေတာ့ ဘာမွမသိေခ်။ သူ.ရဲ.လီးကို ခင္ညိဳအဖုတ္ထဲ မရမက
အတင္းကာေရာ ထိုးထည့္ေလေတာ့သည္။
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုကားလိုက္ ထိုးလိုက္လုပ္ေလရာ ေနာက္ဆံုး အဆံုးထိ ဝင္သြားေတာ့သည္။
ခင္ညိဳအဖုတ္မွလည္း ေသြးေတြတရေဟာ စီးဆင္းလာကာ အိုက္ေမာင္လီးတေခ်ာင္းလံုး
ေသြးေတြနဲ.ေပေရေနေတာ့သည္။
အိုက္ေမာင္တေယာက္ကေတာ့ဘာမွမသိဘဲ အသားကုန္ေညွာင့္ေနေလသည္။
ဆယ္မိနစ္.ၾကာေသာ္အခါ အိုက္ေမာင္တေယာက္ျပီးဆံုးျခင္းကို ဆိုက္ေရာက္လာျပီး
မိမိရဲ.သုတ္ရည္ပူပူေတြကို ခင္ညိဳရဲ.အဖုတ္ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုေနာက္ ခင္ညိဳေဘးမွာဘဲ လွဲခ်ကာ အိပ္လိုက္ရာ ခဏအၾကာမွာဘဲ
အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
ေအးျမတဲ့ေရေတြက တကိုယ္လံုးကို လႊမ္းမိုးသြားေတာ့
လန္းဆန္းျခင္းေတြေနရာယူလာေတာ့သည္။
မနက္ေစာေစာထကာ အားကစားလုပ္ျခင္းကို နွစ္သက္သူအဖို. ေရခ်ဳိးလိုက္မွ
လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္သြားတတ္သည္။
ကိုယ္ခႏၶာကို အျမဲက်န္းမာေစဖို. အခ်ိန္တိုင္း အသက္ကို ဖက္နဲ.ထုတ္ထားရသူအဖို.
သက္လံုက အင္မတန္မွ အေရးၾကီးေလသည္။
ဒါေၾကာင့္မနက္တိုင္းေစာေစာထကာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားကစားတာ ဖိေက်ာ္ရဲ.
အက်င့္တခုပင္။
ေရခ်ဳိးအျပီး အခန္းတံခါးကအထြက္ ဖုန္းျမည္သံၾကားလို႕ ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ငမိုးဆီကဆက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ငမိုးက ဖိေက်ာ္နဲ.အတူတူပင္ ၊မိဘမဲ့ျဖင့္ ၾကီးျပင္းလာေသာ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္။
''ဟယ္လို ……… ေျပာ ငမိုး ဘာျဖစ္လို.လဲ ၊ မနက္အေစာၾကီး ဖုန္းဆက္လာတာ''
''ဖိေက်ာ္ေရ ……… မင္းအျမန္လာမွရမယ္ ၊ ဒီမွာျပသာနာ အၾကီးအက်ယ္တက္ေနျပီ''
''ဘာျဖစ္တာလဲ ေသခ်ာရွင္းျပပါဦး ''
'' ဘာျဖစ္ရမလဲ ဟိုေကာင္ အိုက္ေမာင္ မင္းျပန္သြားျပီး သိပ္မၾကာခင္ ဝင္လာျပီး
ေစာ္အသစ္တေပြကို ေခၚသြားျပီးခ်လိုက္တာ ေကာင္မေလးေသသြားျပီ ''
'' အိုက္ေမာင္အခုဘယ္မွာလဲ ''
'' ဟိုတယ္အခန္းထဲမွာ ရွိတုန္းဘဲ ''
'' ေအး… ေအး … ဒါဆိုရင္ ငါလာေအာင္ေစာင့္ေန အိုက္ေမာင္ကို
မထြက္သြားေအာင္ထိန္းထား ''
ခ်က္ျခင္းပင္ ကမန္းကတန္း အဝတ္အစားလဲကာ ကားကိုယူျပီး ဟိုတယ္ဆီသို.
အျမန္ထြက္လာေတာ့သည္။
ဟိုတယ္ေရွ.သို.ေရာက္ေသာအခါ ငမိုးနဲ.အတူ သံုးေလးေယာက္ခန္.
ဖိေက်ာ္ကိုေစာင့္ၾကိဳၾကသည္။
ဖိေက်ာ္က
‘’ ဘယ္မွာလဲ အိုက္ေမာင္ ‘’
‘’ အခန္းအမွတ္(၄၀၄)မွာပါ ‘’
လို.တေယာက္ကေျပာေတာ့ ဓါတ္ေလွခါးဆီသို. ဦးတည္လိုက္ၾကသည္။
ဖိေက်ာ္က အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ေမးရာ အားလံုးက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပၾကသည္။
ဓါတ္ေလွကားကအထြက္ ငမိုးက
‘’ ဖိေက်ာ္ မင္းစိတ္နဲနဲေလ်ာ့ေနာ္ ………….. ဘာမွ ျပသာနာမျဖစ္ေအာင္ ထိန္းေနာ္ ‘’
ဖိေက်ာ္ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အခန္းအမွတ္ (၄၀၄)ဆီသို.သာ ေျခလွမ္းမ်ားက
ဦးတည္ေတာ့ေလသည္။
အခန္းအေပါက္ဝဝယ္ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္း ေလးေယာက္ခန္.ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကျပီး
ဖိေက်ာ္ကိုေတြ.ေတာ့ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
အခန္းအတြင္းက ျဖစ္အင္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ထက္ဝယ္
ေသြးမ်ားအိုင္ထြန္းလွ်က္ ေသဆံုးေနေသာ မိန္းမငယ္ေလးတေယာက္ရွိေနျပိး အခန္းတခုလံုး
ရႈတ္ပြလွ်က္ ေပေရညစ္ပတ္ေနသည္။
အရက္ပုလင္းခြန္မ်ား ေဆးလိပ္တိုမ်ား ေနရာအႏွံ႕ပ်ံ႕ၾကဲေနကာ ဗြီအုိင္ပီ
အခန္းလို.ေျပာရင္ဘယ္သူမွယံုမည္မဟုတ္ေတာ့။
အိုက္ေမာင္ တေယာက္ကေတာ့ သူနဲ.ဘာမွမဆိုင္သလို ဘာမွမျဖစ္သလို ဆက္တီေပၚတြင္
ထိုင္ရင္း ေဆးပါခ်ေနလိုက္ေသးသည္။
ဖိေက်ာ္တေယာက္ သည္အေျခအေနကို ၾကည့္ျပီး ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းနိဳင္ေတာ့ေခ်။
အိုက္ေမာင္နား ခ်က္ခ်င္းေျပးေရာက္ကာ မ်က္နွာဆီသို. လက္သီးျဖင့္ သံုးေလးခ်က္ဆင့္ကာ
ထိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
ငမိုးလည္း ဆြဲမမွီေတာ့ဘဲ အိုက္ေမာင္ရဲ႕ေဘာ္ဒီဂါတ္ႏွစ္ေယာက္က ေျပးဝင္လာေသာ္အခါ
ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ဝင္မပါရန္ေျပာရင္း ဖိေက်ာ္ကို အတင္းဆြဲေခၚေတာ့သည္။
‘’ ဒီေကာင့္ကို ရဲစခန္းပို.မယ္ ၊ ရဲကိုဖုန္းဆက္စမ္း ငမိုး ‘’
ဆက္တီေပၚထိုင္ရင္း ဖိေက်ာ္က ငမိုးကို လွမ္းေပာလိုက္သည္။ ငမုးိက ............
‘’ မလုပ္ပါနဲ.ဖိေက်ာ္ ေက်ေက်လည္လည္ ေဆြးေႏြးတာ ပိုျပီးေကာင္းတယ္ေနာ္ ‘’
ဆိုျပီးငမိုးကေျပာေတာ့ အိုက္ေမာင္ကလည္း ဝင္ျပီး .....................
‘’ ဖိေက်ာ္ မင္းဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲေျပာစမ္းပါ ‘’
‘’ မင္းေစာက္ပါးစပ္ပိတ္စမ္း မင္းတို႕က ပိုက္ဆံကို ဘုရားလို႕ ထင္ေနတာ ငမိုး ရဲေခၚေလကြာ
‘’
ငမိုးလည္း မတတ္နိဳင္သည့္အဆံုး ရဲကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ေတာ့သည္။
မၾကာခင္မွာ ရဲအဖြဲ.ႏွင့္အတူ သတင္းေထာက္မ်ားလည္း ဝင္ေရာက္လာျပီး အိုက္ေမာင္ကိုဖမ္း
ဓါတ္ပံုရိုက္ သတင္းယူနဲ. ပ်ားပန္းခတ္မွ် ရႈတ္ေထြးသြားကာ
တေန.လံုးလိုလို ရဲမ်ားျဖင့္ ျပည့္သိပ္လွ်က္ရွိျပီး ဝန္ထမ္းမ်ားလည္း အေနအထိုင္ၾကပ္ကာ
အားလံုးလည္း အေျပာအဆို သတိထားျပီး ဆက္ဆံေနရေတာ့သည္။
ညေနေစာင္းမွဘဲ အားလံုးလည္း ရွင္းသြားျပီး ဟိုတယ္လည္း ပံုမွန္ျပန္လည္
လႈပ္ရွားနိဳင္ေတာ့သည္။
ထိုေန.တေန.လံုး အားလံုးလည္းပင္ပန္းၾကရေတာ့သည္။
ဖိေက်ာ္လည္း ည(၁၂)နာရီေက်ာ္မွျပန္ရကာ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္နဲ. တခ်ိဳးတည္း အိပ္ရာထဲ
ဝင္ကာ အိပ္စက္လိုက္ေတာ့သည္။
တေလာကလံုး အိပ္ေမာက်ေနေပမယ့္ မအိပ္စက္နိဳင္တာကေတာ့ ပတ္ထရားျမိဳ႕ေလးပါဘဲ။
ေလာကလူသားေတြက ေန႕မွာ အလုပ္ေတြလုပ္ျပီး ညမွာနားၾကတာ ဓမၼတာပါ။
သို႕ေသာ္ ပတ္ထရားျမိဳ႕မွာကေတာ့ ေန.မွာနားျပီး ညမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတာ ။ ေန႕ခင္းဆိုရင္
ျမိဳ႕ထဲမွာ သရဲေတာင္ေျခာက္တယ္။ သဘာဝတရားနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ျမိဳ. ။
ရိုးသားလြန္းတဲ့ သိုးဟာ ေကာက္က်စ္တတ္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕
ႏူးညံ့လြန္းတဲ့အၾကည့္မွာ ရက္စက္တတ္တဲ့ အရိပ္တခုနဲ႕
ယံုၾကည္တာေတြကို ေျမာင္းထဲလႊတ္ပစ္ဖို႕မၾကံနဲ.
ေအးစက္လြန္းတဲ့အၾကည့္ဟာ သခၤ်ဳိင္းကုန္းၾကီးတခုလိုဘဲ
ရိုင္းစိုင္းလြန္းတဲ့အသည္းကို မီးရွိ႕ပစ္ဖို႕ၾကိဳးစားဆဲ
ယိုေနတာေတြကို လက္ပိုက္ျပီးေတာ့ ၾကည့္မေနနဲ႕
(…… …… ……… ……….. …… )
ေလးျဖဴသီခ်င္းနားေထာင္ေကာင္းေနစဥ္ ဖုန္းကဝင္လာသည္။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငမိုးဆီက ဘာျဖစ္သလဲေတာ့ မသိ။
'' ဟယ္လို ….. ေျပာ …. ငမိုး ''
'' မင္းအခုခ်က္ခ်င္း လာခဲ့ေပေတာ့ ေဘာ့စ္ျပန္ေရာက္ေနတယ္ ''
ဖိေက်ာ္ အံ့ေၾသာသြားသည္။
'' ေအး … ေအး … ငါအခုလာေနျပီ လမ္းမွာဘဲ ''
ထိုင္းနိဳင္ငံမွာ သက္ဆင္ရွင္နာဝတ္ (လက္ရွိဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ရဲ႕အကို ) ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသည့္အခါ
နိဳင္ငံတဝွမ္းလံုးရွိ ဒုစရုိက္မႈမ်ားအား အျပတ္ရွင္းျခင္းကို ဦးေဆာင္ျပီး လုပ္ေလေတာ့သည္။
အထူးသျဖင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားမႈကို ဦးစားေပးျပီး မူးယစ္ေဆးဝါး
ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားသူအား ေသဒါဏ္အထိျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးေလေတာ့သည္။
မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႕ပါတ္သက္ျပီး နာမည္ရွိသူမ်ား ဂိုဏ္းစတားေခါင္းေဆာင္မ်ား လူမိုက္ၾကီးမ်ား
အားလံုးကို လူသတ္သမားမ်ားေစလႊတ္ကာသတ္ျဖတ္ေစသည္။
ထိုေၾကာင့္ လုဖိႏူမ္လည္း တေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္ကာ တျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႕
တိမ္းေရွာင္ေနၾကရသည္။
သြားစဥ္က မိမိသားကိုပါ တပါတည္းေခၚေဆာင္သြားသည္။
ဟိုတယ္နဲ႕ လုပ္ငန္းအားလုံးကို ဖိေက်ာ္လက္ထဲလႊဲကာသြားေသာအခါ သားေတာ္ေမာင္က
လံုးဝမေက်နပ္ဘဲ အတိအလင္းပင္ ဆန္႕က်င္ေတာ့သည္။
သို႕ေသာ္ အေဖျဖစ္ကိုေတာ့ မလွန္ရဲေခ်။ နဂိုကမွ ဖိေက်ာ္ကို
ေျမွာက္စားထားတာကိုမေက်နပ္ဘဲ အခုလို လုပ္ငန္းတခုလံုးကို လႊဲေတာ ့ ပိုရ်္ပင္
မ်က္မုန္းၾကိဳးေတာ့သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ျပန္လာသည္မသိ။
မိမိနဲ႕ သူေဌးတူတို႕ မေန႕ကျဖစ္ေသာ ျပသာနာေၾကာင့္ေတာ့မျဖစ္နိဳင္။
မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ သူေဌးျပန္ေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ေခါင္းေပၚတင္ထားေသာ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး
ေတာ္ေတာ္ေလးေလွ်ာ့သြားတာေတာ့အမွန္ပင္။
ဒါေၾကာင့္ကားကိုစပိဒ္တင္ကာ ဟုိတယ္ဆီသို႕ အေျပးအလႊားဘဲ သြားလိုက္ေတာ့သည္။
ကားကလည္း သခင္အလိုက် ျမန္ျမန္ထက္ထက္ပင္ သြားေလေတာ့သည္။
………………………………………………………………………………………………………
’ မင္းလိုေကာင္က နဲနဲေလးေနရာရတာနဲ႕ အာဏာအျပည့္သံုးတာဘဲ ၊
ဟိုတယ္ကို သူ႕လက္ထဲအပ္တာ တလေတာင္မရွိေသးဘူး ၊ ကိုယ္ပိုင္ က်ေနတာဘဲ ၊
ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ သူေတာင္းစား ထမင္းဝေတာ့ လီးေတာင္တယ္တဲ့ ၊
အဲ့ဒါမင္းလိုေကာင္ကိုေျပာတာ’’
ျမင္ျမင္ျခင္းေဆာက္နဲ႕ထြင္းသလို ဟိုတယ္သို႕ ဝင္ဝင္ျခင္းဘဲ ဆီးၾကိဳကာေျပာလိုက္ေသာ
လုဖိနုဳမ္ရဲ႕သား ခင္ေမာင္ရဲ႕ စကားသံက
ဖိေက်ာ္ရင္ထဲဒါးတစင္းလို ဝင္ေ၇ာက္တာကေတာ့ အမွန္ဘဲ။
ဒါေပမယ့္ ဖိေက်ာ္ကသူ႕ေဒါသကို ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္ေဖၚမျပတတ္။
ခင္ေမာင္ကို ေက်ာ္ကာ သူေဌးလုဖိႏုဳမ္စီကိုဆက္သြားလိုက္သည္။
သူေဌးက ဘာမွမေျပာဘဲရီရီေမာေမာပင္ ဖိေက်ာ္ကို နဴတ္ဆက္သည္။
'' လာဖိေက်ာ္ထိုင္ မင္းလည္း ဒီရက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းသြားျပီ ၊ ''
'' ရပါတယ္သူေဌး ''
'' ေအး ေကာင္းတယ္ကြ မင္းဒီေကာင္ကို လုပ္လိုက္တာ ဒါမွလည္း
ဒီေကာင္မွတ္ေလာက္သားေလာက္ရွိမွာ ၊
မင္းလည္းသတိထားဦး ၊ ဒီေကာင္ကဥာဏ္နီဥာဏ္နက္အမ်ားသား ''
'' ဟုတ္ကဲ့သူေဌး ''
'' ငါလည္း အခုဒီမွာ အေျခအေနမေကာင္းဘူး ၊ မကာအိုမွာ အေျခခ်ဖိုကအတြက္စီစဥ္ရမယ္ ၊
ေလာေလာဆယ္မင္းက ဟိုတယ္ကို ငမိုးတို႕လက္ထဲအပ္ထားလိုက္ ၊ မင္းကိုငါ
တျခားခိုင္းစရာရွိတယ္ ''
'' ေျပာပါသူေဌး ''
'' ငါ့မွာ အယံုၾကည္ရဆံုးဆိုလို႕ မင္းတေယာက္ဘဲရွိတာ တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနရင္
ငါမကာအိုကိုျပန္သြားရမယ္ ၊
ငါသြားတဲ့အခ်ိန္ ငါ့မယားငယ္ကိုသြားေစာင့္ေရွာက္ေပးထား ''
'' ဟုတ္ကဲ့ .. ရပါတယ္သူေဌး ''
'' ေအး … ေအး .. ဒါဆိုရင္မင္းလုပ္စရာရွိတာေတြ သြားလုပ္ေတာ့ ''
ဟုတ္ကဲ့ သူေဌး ဆိုျပီး သူေဌးကိုဦးညြတ္ကာ လုဖိနဳမ္ေရွ႕မွထြက္ခြာကာ
မိမိရဲ႕အလုပ္ခန္းဆီသို႕ သြားလိုက္ေတာ့သည္။
လမ္းတြင္ ခင္ေမာင္က မ်က္ေဒါင့္နီၾကီးျဖင့္ၾကည့္ျပီး လက္သီးတျပင္ျပင္နဲ႕
ၾကိတ္မနဳိင္ခဲမရျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
ငမုးိလည္း သူေဌးေတြျပန္ေရာက္မွဘဲ အနားရေတာ့သည္။
ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ ဖိေက်ာ္တေယာက္တည္း ဟိုတယ္တခုလံုးကို လုပ္ေနရေသာေၾကာင့္
သူမကူမျဖစ္ အေျခေနေၾကာင့္ သူလည္းမအားျဖစ္ေနရသည္။
ဒါေၾကာင့္ဖိေက်ာ္ကို အခြင့္ေတာင္းျပီး မိမိခ်စ္သူကို ဖုန္းဆက္ေခၚကာ
သြားေရာက္လည္ပတ္ရန္ ဟိုတယ္မွ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
ငမိုးရဲ႕ခ်စ္သူမွာ ျမန္မာမဟုတ္ ယိုးဒယားမေလး တေယာက္ျဖစ္ျပီး တကၠသိုလ္တက္ေနေသာ
မိန္းခေလး ျဖစ္ကာဟိုတယ္သို႕ လာလည္ရင္း ခ်စ္သူျဖစ္သြားၾကသည္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကယူဖို႕ေတာင္ အစီအစဥ္ရွိၾကသည္။
ဖိေက်ာ္နဲ႕သူ႕ကိုသူေဌးက အိမ္တလံုး ကားတစီး ကိုယ္စီကိုယ္စီေပးထားျပီး ယိုးဒယား
မွတ္ပံုတင္ပါျပဳလုပ္ထားေပးကာ ယိုးဒယားစကားနဲ႕စာလည္း သင္ၾကားထားေပးသည္။
(ယိုးဒယားနဳိင္ငံဝယ္ မွတ္ပံုတင္ရွိပါက အိမ္ဝယ္ကားဝယ္ရာတြင္ အေၾကြးျဖင့္ဝယ္ယူနိဳင္ျပီး
လစဥ္ အရစ္က်ျပန္ဆပ္စနစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္နိဳင္ရာ အမ်ားစုက
ငမိုးကသူ႕ရဲ႕ကားကို တကၠသိုလ္ဆီသို႕ဦးတည္ျပီး ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
ေက်ာင္းေပါက္ဝဝယ္ ငမိုးခ်စ္သူ မာလိဝမ္က အသင့္ေစာင့္ေနကာ ႏွစ္ေယာက္သား
ပထၳရားကမ္းေျခတေလွ်ာက္ ကားတစီးျဖင့္ ပတ္ၾကေတာ့သည္။
ပင္လယ္ကမ္းေျခဖက္သြားလိုက္၊ ေရွာ့ပင္စင္တာေတြစီသြားလိုက္၊
စားေသာက္ဆိုင္ေတြဝင္ကာ တဆိုင္ျပီးတဆိုင္ဝင္ကာစားလိုက္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား
မိုးမျမင္ေလမျမင္ျဖစ္ေနၾကသည္။
ညေနေလးနာရီခန္႕တြင္ ငမိုးအိမ္သို႕ ျပန္ေရာကဖို.ဘဲ စိတ္ကေလာေနသည္။
တူႏွစ္ကိုယ္မေပ်ာ္ရသည္မွာ တလေလာက္ရွိျပီျဖစ္သည့္အတြက္
စိတ္ကေတာေတာေလးေလာေနသည္။
မိမိအိမ္သို႕ျပန္ေရာက္ေရာက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မာလိကို ရင္ခြင္ထဲသြတ္သြင္းကာ
အနမ္းမိုးေတြ ကဲ်ျပေတာ့သည္။
“ ဖိ ( အကို ) ေျဖးေျဖးေပါ့ မာလိဘယ္မွ ထြက္မေျပးပါဘူး ”
“ ဖိ မရေတာ့ဘူး စိတ္ေတြတအားထန္ေနျပီ ”
“ ခဏေလး အဝတ္ေတာ့ ေပးခၽြတ္ပါဦး အိမ္ျပန္ရင္ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္ ”
“ ဒါဆိုရင္လည္းမျပန္ေတာ့နဲ႕ ဒီမွာဘဲ ေနေတာ့ ”
“ ဟင့္အင္း ေက်ာင္းျပီးေအာင္ေတာ့ေစာင့္ပါဦး ”
ေျပာလည္းေျပာ ခၽြတ္လည္းခၽြတ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အဝတ္ေတြ ကင္းမဲ့ကုန္ၾကကာ
တေယာက္ကိုတေယာက္အျပန္အလွန္နမ္းရင္း ပြတ္ရင္းနဲ႕ ကာမဂုဏ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ကခုန္ၾကေတာ့သည္။
မာလိ၏ ခါးေလးကုိငမိုး ဆတ္ခနဲ ဆဲြယူလုိက္ရာ ခါးေလး ေကာ့ခနဲ
ျဖစ္ကာ ရင္ခ်င္း အပ္မိသြားသည္..။
ခႏၶာကုိယ္ႏွစ္ခု ပူးကပ္လုိက္မိသည္ႏွင့္ သန္စြမ္းေသာ ငမိုး၏
လက္မ်ားက မာလိ၏ တစ္ကုိယ္လံုးကုိ သိမ္းႀကဳံးဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ႕စုပ္လုိက္သည္..။
လီးတန္ႀကီးကလည္း မာလိ၏ ေပါင္ၾကားထဲ သုိ႕ သန္သန္မာမာႀကီး တုိးဝင္သြားေလသည္..။
ပူေႏြးခ်ဳိျမေသာ အနမ္းစြမ္းအားက မာလိ၏ ခႏၶကုိယ္ရိွ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ားကုိ
ကုိင္တြယ္လႈပ္ခါပစ္လုိက္သည္..။ သူမ၏ ခႏၶကုိယ္ေလး ငလ်င္လႈပ္သလုိ
သိမ္႕သိမ္႕တုန္သြားသည္..။
မာလိ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလညး္ ငမိုးလည္ပင္းကုိ ရစ္သုိင္းထားမိလ်က္သား
ျဖစ္သြားေလသည္..။
ငမိုးက ေပါက္စီႀကီးေတြအလား ေဖြးျဖဴေသာ ႏုိ႕ႏွစ္လံုးကို ငံု႕၍ စုိ႕သည္..။
စုိ႕တာမွ အငမ္းမရ..အတင္းစုိ႕ေလေတာ့ မာလိမွာ ရင္ဘတ္ကေလး ေကာ့တက္လာသည္..။
``အ….အ…နာ….နာတယ္..ေျဖးေျဖး…..``
မရပါ…။ အရိွန္တက္ေနေသာ ငမိုးဳိက အတင္းငံု၍ စုိ႕ေနသည္..။
တအားစုိ႕ေသာေၾကာင့္ ႏုိ႕သီးထိပ္မွ
အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္ စိမ္႕၍ ထြက္လာၾကသည္..။
ႏိ႕ု ရည္ၾကည္တို႕က ခ်ဳိၿမိန္လွသလို
ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ ေသြးသားေတြကုိလည္း ေျဗာင္းဆန္သြားေစသည္..။
ႏုိ႕စုိ႕ရင္း ငမိုး၏ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ႀကီးကုိႏႈိက္ကာ ရြရြေလး ပြတ္ေပးသည္..။
အေပၚေအာက္ႏွစ္ဖက္ညွပ္၍ ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ မာလိမွာ တအင္းအင္းျဖစ္လာၿပီး
ေပါင္တန္ရွည္ႀကီးေတြက ကားထြက္လာသည္..။
ငမိုးက မာလိ၏ လက္တစ္ဖက္ကုိ ဆဲြယူၿပီး မာေၾကာေတာင့္တင္းေနေသာ လီးႀကီးေပၚ
တင္ေပးလုိက္သည္..။
လီးႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္..။
မာလိတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးေတြ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ထသြားမိသည္..။
ငမိုး လီးႀကီးက တရမ္းရမ္းျဖင့္ အစါမ္းကုန္ေတာင္ေနသည္။
မာလိသည္လီးႀကီးကုိ အံ႕ၾသစြာ ၾကည္႕ရင္း ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လုိက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
လီးကုိ
ဆုပ္ကုိင္လုိက္ရာမွ လီးထိပ္ကုိ အသာၿဖဲၾကည္႕လုိက္ေလသည္..။
သေျပသီးမွည္႕လုိ ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးက မာလိကုိ ခ်ဳပ္ထိန္းလုိက္သည္..။
အမ်ားအားျဖင့္ လီးထိပ္ေတြက နီရဲေနၾကတာ ေတ႕ြ ဖူးသည္..။ ငမိုး၏ လီးဒစ္ႀကီးကေတာ့
ထုိသုိ႕မဟုတ္ ၊
သေျပသီးမွည္႕ေရာင္ ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနသည္..။
ဒစ္ႀကီးကလည္း ငါးမွ်ားခ်ိတ္လုိ ေနာက္ျပန္ေကာ့ေနသည္..။
ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႕ ထုိးဝင္သြားပါက ဒစ္က
ေစာက္ပတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ဆဲြခ်ိတ္ပစ္မည္႕သေဘာ ရိွသည္..။
မာလိ၏ မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလး နီျမန္းလ်က္ ေစာက္ပတ္ဝက တစစ္စစ္ ျဖစ္လာရသည္..။
အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ္႕ထြက္ေနေတာ့သည္..။
``ဟင္း……ဟင္း…သန္လုိက္တဲ႕…ဟာႀကီး…..``
မာလိက ေျပာေျပာဆုိဆုိ လက္ညွိဳးေလးျဖင့္ လီးထိပ္ကုိ ေတာက္ကနဲ ရုိက္လုိက္ရာ
ငမိုးဖင္ႀကီး
တုန္ခါသြားရသည္..။
``ခ်စ္စရာႀကီး…ကြယ္….``
တုန္တုန္ရင္ရင္ေလး ေျပာရင္း လီးတန္ႀကီးကုိ ပါးျပင္ေလးႏွင့္ ဖိကပ္ကာ ပြတ္လိွမ္႕ရင္း
ေက်ေက်နပ္နပ္ေလး ၾကည္ႏူးေနရွာသည္..။
မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာေသာ မာလိက လီးထိပ္ကုိ
ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားျဖင့္ ျပြတ္ခနဲ တစ္ခ်က္ စုပ္နမ္းလုိက္ရာ ေဂြးေစ႕ႀကီးႏွစ္လံုးက က်ဳံ႕ခနဲ
အေပၚသုိ႕
လိမ္႕တက္သြားသည္..။
မာလိသည္ လီးထိပ္က အေရျပားကုိ ေအာက္သုိ႕ ဆဲြခ်လုိက္ၿပီး အညိဳေရာင္သန္းေနေသာ
လီးထိပ္ႀကီးကုိ
လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ တုိ႕ထိ ကစားလုိက္သည္..။ လက္ထဲ၌ ဆုပ္ထားေသာ လီးတန္ႀကီးက
တင္းခနဲတင္းခနဲ
ထၾကြသြားၿပီး အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထသြားေလသည္..။
မာလိ၏ လွ်ာဖ်ားေလးက လီးထိပ္ရိွ အေရၾကည္ေလးေတြ ထြက္ေနေသာ
အေပါက္ေလးထဲသုိ႕ ဆတ္ခနဲ
ေနေအာင္ ထုိးလုိက္ေသာ အခါ…
``အာ့….အ….မမ….အား…….``
``အင့္…အြန္႕..အိ.အြန္႕…..``
ငမိုးက ရုတ္တရက္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေတာ့ပဲ သူ၏ လီးတန္ႀကီးကုိ မာလိ၏
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားသုိ႕ ေဆာင့္၍
ထုိးထည္႕လုိက္မိ ေလေတာ့သည္..။
မာလိ၏ ပါးစပ္ထဲ လီးႀကီးက ၾကပ္သိပ္စြာဝင္သြားၿပီး လီးထိပ္က အာေခါင္ကုိ သြား၍
ထုိးမိေလရာ
အသက္ရွဴပင္ မွားသြားရေလသည္..။ ငမိုးကေတာ့ မာလိရဲ႕ ေခါင္းေလးကုိ စံုကုိင္လ်က္
ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာ လုိးပစ္လုိက္သည္..။ မာလိ မ်က္ႏွာေလး နီရကဲ ာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား
ဝိုင္းသြားၿပီး
ငမိုး၏ လေမႊးအံုႀကီးကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စံုကုိင္တြန္းကာ ေခါင္းကုိ ေနာက္သုိ႕ ဆဲြကာ
ရုန္းဖယ္လုိက္ရေလသည္..။ ထုိအခါက်မွ ငမိုး၏ လီးတန္ႀကီးက မာလိ လက္ထဲမွ ျပြတ္ခနဲ
လြတ္ထြက္သြားရေလသည္..။
``သြား……ဘာလုပ္မွန္း မသိဘူး…..ဆုိးလုိက္တာ……``
အပန္းမၾကီးဘူး ဆိုပါက ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ေသာအေနျဖစ္ Blog ေဘးေတြ ေအာက္ေတြမွာ ထည့္ထားေသာ ေၾကာ္ျငာပံုေလးမ်ားအား တစ္ခ်က္စီ ကလစ္ျပီး ၾကည့္ေပးႏိုင္ပါတယ္ အျပန္အလွန္ေပါ့
No comments:
Post a Comment