Pages

Powered by Blogger.

Saturday, March 21, 2015

အကုန္ေျပာင္းလဲသြားျပီ

ခမ္းနားလွပေသာ အိမ္ႀကီး၏ အရွင္သခင္ကေတာ့ “ဦးေမာ္ႀကီး” ဆိုသူျဖစ္သည္။ အသက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္
ေလာက္မွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေလသည္။ ယူထားသည့္ မိန္းမကသူ႔ထက္ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္
ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ ေကာင္မေလးက ဆယ့္ကိုးႏွစ္ထဲကို လပိုင္းေလာက္သာ ေရာက္ေသးသည္။
အရပ္က ၅’၇” ေလာက္ရိွသည္။ ခါးေသးေသး က်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ထိန္းထားေသာ အိုးေလးမွာလံုးၿပီး တင္း
ေနေတာ့ ေယာက်္ားတိုင္း ႏွစ္ခါမက ျပန္ၾကည့္ေရာက္ေအာင္ကို တပ္မက္စရာပါ။ ရွမ္းတ႐ုတ္ မေလးဆိုေတာ့
အသားအေရကလည္း ျဖဴဝင္းၿပီးစိုလဲ့ေနသည္။ “နန္းသူဇာ”ဆိုတဲ့ နာမည္အတိုင္း နန္းစံၿပီး ေခ်ာေမာလွပသည္။
သူမကို လိုက္သည့္႐ြယ္တူ ေကာင္ေလးမ်ားကို စိတ္မဝင္စားပဲ “ဦးေမာ္”ကိုမွ ျပန္ခ်စ္မိသည္။ အခ်စ္ဆို
တာကလည္း ဆန္းၾကယ္လွသည္။ “နန္းသူဇာ” ကိုတိုင္ကလည္း ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည္။ တစ္ဦးတည္းေသာ
သမီးေလးဆိုေတာ့ မိဘမ်ားကလည္း အလိုလိုက္သည္။ “ဦးေမာ္”လို သူေဌးႀကီးကို ယူလိုက္ျခင္းက ပစၥည္းဥစၥာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ တကယ့္ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္လို႔ယူၾကတာလို႔လည္း အားလံုးက နားလည္ထားသည္ေလ။
ကုမၸဏီက အလုပ္ကိစၥေတြ ၿပီးသြားေတာ့ အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္သည္။ ကားေတြက အရမ္း႐ႈပ္ေနေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားသည္။ ကားကို ရပ္ထားၿပီး အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ထံုစံအတိုင္းဇနီးေခ်ာေလးက
သံပရာေေဖ်ာ္ရည္ခြပ္ကေလးကိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနရွာသည္။
“ဦးေမာ္ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ကိစၥေတြ မ်ားေနလို႔လား ”
“ မဟုတ္ပါဘူး နန္းသူဇာရယ္၊ လမ္းမွာ ကားေတြ ႐ႈပ္ေနလို႔ပါ။ ဇနီးေခ်ာေလး ေဖ်ာ္ေပးတဲ့ သံပုရာေဖ်ာ္ရည္
သာက္လိုက္ရင္ မပင္ပန္းေတာ့ပါဘူး။ ေပး..ေပး...ဦးေမာ္ အရမ္းေသာက္ခ်င္ေနၿပီ။ ”
နန္းသူဇာ လွပေသာ မ်က္ေစာင္းေလး ခ်ီလိုက္ၿပီး...
“ သြား အပိုေတြ လာေျပာေနတယ္... ေရာ့... အေမာေျပသြားေအာင္ ေသာက္လိုက္ေတာ့ ”
ဒီေလာက္ အလိုက္သိၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဇနီးေခ်ာကို ဦးေမာ္ အလြန္ပင္ ျမတ္ႏိုးလွသည္။ လုပ္ရင္လဲ
အဝတ္အစားေတာင္ မခြၽတ္ေပ။ ထဘီေလးလွန္ၿပီး အသာအယာပဲလုပ္သည္။ ႏို႔ေလးေတြကို ကိုင္ရင္လည္း အက်ၤႌ
ေပၚကပဲ ဖြဖြေလးကိုင္သည္။
ယူထားတဲ့ သံုးလအတြင္းမွာ ဦးေမာ္တစ္ေယာက္ သူ႔ဇနီးေခ်ာေလးရဲ႕ ကိုယ္လံုးတီး အလွအပမ်ားကို
မျမင္ဘူးေပ။ အိစက္ညက္ေညာတဲ့ ေမြ႔ယာေပၚမွာ ညင္ညင္သာသာေလးေတြျဖင့္ပဲ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းၾကေလသည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း နန္းသူဇာက အပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ လွပစြာရိွေနသည္။
* * * * *
“ အား… ”
“ အရမ္းနာတာပဲ... ”
သူေဌး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလး လြင္မီ့ကို ကိုကိုလြင္ ဆိုသူက ျဖဳတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုကိုလြင္ ဆိုတာကလည္း အျခားသူမဟုတ္ေပ။ သူေဌး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၏ အားကိုးရေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ပါးနပ္လြန္းေသာ ကိုကိုလြင္ ေၾကာင့္သာ ကုမၸဏီတစ္ခုလံုး ရပ္တည္ေနႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုကိုလြင္ ကလည္း အသားညိဳၿပီး အရပ္အေမာင္းေကာင္းကာ ေယာက်္ား ပီသသည္။ ေဆာ္ေတြကလည္း
တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေပါသည္။ သူ႔ရဲ႕ လီးကလည္း လက္သံုးလံုးေလာက္တုတ္ၿပီး အရွည္က ၇” ေလာက္
ရိွသည္။ လြင္မီ ေအာ္ရတာလည္း မေျပာႏွင့္ လီးကိုေဂၚလီသံုးလံုး တတ္ထားတာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ရိွေသးသည္။
လြင္မီ့ အပ်ဳိႏုႏုထြတ္ထြတ္ ေစာက္ပတ္ေလးက ေဂၚသံုးလံုးရဲ႕ ဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနရသည္။
“ဘလြတ္..ဘတ္”
“အား”
ကိုကိုလြင္၏ ေဂၚလီတတ္ထားေသာ လီးညိဳႀကီးက ေဖြးသန္႔ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလးထဲကို
ဝင္ထြက္ေနသလို ေဘာကလည္း လြင္မီရဲ႕ ဖင္ဝေလးမွာ တဘက္ဘက္နဲ႔ ႐ိုက္ခက္လို႔ေနသည္။
“ လြင္မီေလး …ကိုလုပ္တာကို ခံလို႔ေကာင္းလား ”
“ ေကာင္း မေကာင္းေတာ့ မသိဘူး ဟိုထဲက အရမ္းနာတယ္ ”
“ ဘယ္ထဲကလည္း လြင္မီေလးရဲ႕ ”
ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး “ေစာက္ပတ္ထဲက နာေနတာ ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား ”
ကိုကိုလြင္နဲ႔ က်မွပဲ သူမရဲ႕ႏွဳတ္မွ တစ္ခါမွ မေျပာဘူးတာေတြ ေျပာေနရသည္။ ကိုကိုလြင္ရဲ႕ လီးႀကီးက
သူမရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။ လီးႀကီး၏ ေဘးမွ ဖုဖုထစ္ထစ္ကေလးမ်ား သူမရဲ႕ အစိေလးကို
လာၿပီးထိလိုက္တိုင္း သူမအဖို႔ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး ရိွန္းဖိန္းလို႔ေနသည္။
“အား…ေကာင္းလိုက္တာ လြင္မီေလးရယ္”
ေဂၚလီတက္ထားတဲ့ ကိုကိုလြင္လည္း အပ်ဳိေစာက္ပတ္ေလးရဲ႕ တင္းၾကပ္တဲ့ အေတြ႔အထိေအာက္မွာ
ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ လရည္မ်ား လြင္မီ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ လြင္မီေရာ့
ကို႔လီးကို ကိုင္ၾကည့္ေလ ဆိုၿပီး လြင္မီရဲ့ လက္ကေလးကို ယူၿပီး ကိုကိုလြင္က သူ႔လီးေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။
လြင္မီလည္း အခုမွပင္ မိမိရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးသြားေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္မိလိုက္သည္။
ေဟာ...အခုလည္း လက္ထဲမွာ လီးႀကီးက သူမ လက္ႏွင့္ပင္ မဆန္႔၊ ဖုဖုထစ္နဲ႔ စမ္းမိလို႔ ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လီးရဲ႕ အေရျပားထဲမွ ဖုထေနတာေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္။
“ကို ဒါေတြက ဘာျဖစ္ထားတာလည္းဟင္၊ အနာေတြေပါက္ ေနလို႔လား ”
“ အနာေတြမဟုတ္ပါဘူး လြင္မီေလးရဲ႕ လြင္မီ့ကို အာရပါးရ ခ်စ္ခ်င္လို႔ တတ္ထားတဲ့ အလံုးေလးေတြေလ။
ေဂၚလီလို႔ ေခၚတယ္ လြင္မီေလးရဲ႕ ”
ဆိုၿပီး ျပန္ေတာင္လာတဲ့ လီးႀကီးကို လြင္မီ့ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ကေလးထဲကို ထည့္သြင္းလိုက္သည္။ ဒုတိယ
တစ္ခါ ထပ္လုပ္ေတာ့ လြင္မီလဲ ေေဂၚလီရဲ႕ေကာင္းေၾကာင္းကို သိသြားရၿပီေလ။ လြင္မီလည္း ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ၃ခါ
ေလာက္ၿပီးသြားသည္။
ကိုကိုလြင့္ လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလံုးလဲ လြင္မီရဲ႕ အရည္ေတြနဲ႔ စိုလတ္ေနတာေပါ့။ ကိုကိုလြင္လည္း လြင္မီေလးခ်ီ
ေျမာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ကြပ္တိျဖစ္ေအာင္ေစာင့္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို လြင္မီ့အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
* * * * *
“ တူ တူ တူ...တူ တူ တူ ”
ဘယ္သူဆက္တာလည္းလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမွ ျဖစ္ေနသည္။ ဘာအေၾကာင္း ကိစၥ
ရိွလို႔မ်ား ဟမ္းဖုန္းကို ေခၚတာမသိ။ အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္။ ကိုကိုလြင္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး
လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“ ဆရာ ဘာအေရးႀကီး ကိစၥမ်ား ရိွလို႔လဲ ”
“ ေအး ရိွတယ္ ကိုကိုလြင္၊ ငါတို႔ရဲ႕ ၿပဳိင္ဘက္ကုမၸဏီက သူေဌးဦးေမာ္ႀကီး မိန္းမယူထားတာ မၾကာေသးဘူး”
“ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလည္း ဆရာ ”
“ ေအး ဘာလုပ္ရမလည္းဆိုေတာ့ ငါေျပာျပမယ္။ သူ႔ကိုႏိုင္ဖို႔ ငါတို႔မွာ အခ်ိန္ေကာင္းေရာက္လာၿပီေပါ့ကြာ။
ဟား....ဟား...ဟား.... အစီအစဥ္က ဒီလိုရိွတယ္ကြာ.....%$&*-++>>>@# မင္းလည္းၾကည့္ၿပီးလႈပ္ရွားလိုက္
ေပါ့ကြာ......ဟား...ဟား.... ”
ဦးေမာ္ႀကီး ကုမၸဏီက ဘယ္အခ်ိန္ျပန္တယ္ဆိုတာရယ္ အိမ္မွာ အိမ္သားေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရိွလည္း
ဆိုတာရယ္ စံုစမ္းထားတယ္။ ဦးေမာ္ႀကီးရဲ႕ ဇနီးေလးကိုေတာ့ မျမင္ဘူးေသးေပ။ ေယာက်္ားကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့သူကို
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ခ်င္းကပ္ရမလဲ ဆိုတာ ေတြးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြပဲ ကုန္လာတယ္။
“ ကြ်ီ... ”
“ အေမ့... ”
ကားဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေဘးသို႔ လဲက်သြားေလသည္။ ကားကေတာ့
ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းေျပးသြား သည္။ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္သျဖင့္ ကိုကိုလြင္လည္း ကားနံပါတ္ကို
မွတ္ထားဖို႔ ေမ့သြားသည္။ ဦးေမာ္ၾကီးတို႔ အိမ္ကိုလာစုံစမ္းရာမွ စာဗူးေတာင္းသိုက္ႏွင့္ တိုးေနသည္။ ေကာင္မေလး
လဲက်ေနေသာေနရာသုိ႔သြားလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲက်သြားလို႔ ပြန္းတ့ဲ ဒဏ္ရာကလြဲၿပီး
ဘာမွ မရွိပါ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ လန္႔သြားၿပီး ေမ့ေနသည္။
“ ညီမ....ညီမ... ”
“ အင္း.... ”
ေပြ႔ထူၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့မွ သတိျပန္လည္လာသည္။
“ ညီမ သတိရလာၿပီလား။ ကားန႔ဲေတာ့မတိုက္ မိပါဘူး။ ညီမ ေဘးကို လဲက်ၿပီး ပြန္းသြားတ့ဲ ဒဏ္ရာေလာက္ပဲ
ရွိမယ္ထင္တယ္ ”
“ အား... ”
“ ကြ်တ္…ကြ်တ္… ”
ေကာင္မေလးက ႐ုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနရာနာသြားလည္း မသိဘူး ညည္းညဴေနတယ္။
“ ရရဲ့လား ဘယ္ေနရာ နာသြားတာလည္း ”
“ ရပါတယ္ ”
“ ေျခဖမိုးက အေၾကာတင္သြားတာနဲ႔ တူတယ္ ”
“ အိမ္က ေဝးေသးလား ”
“ မေဝးေတာ့ပါဘူး။ ေရွ႕နားေလးဆုိ ေရာက္ၿပီ ”
“ကူညီလက္စန႔ဲေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ထိလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ ”
ကိုကိုလြင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းအိုးေလးကို ကိုင္ၿပီး ေကာင္မေလးရဲ႕
အိမ္သို႔ လိုက္ပို႔သည္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုလြင္ အေတာ္ေလး အ့ံၾသသြားသည္။
ေကာင္မေလးရဲ႕ အိမ္မွာ သူအျမဲလာစုံစမ္းေနေသာ ဦးေမာ္ၾကီးရဲ႕ ေနအိမ္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါဆို ဒီေကာင္မေလးက
ဦးေမာ္ၾကီး၏ အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွစြာေသာ ဇနီးေလးနန္းသူဇာမ်ား ျဖစ္ေနမလား။
* * * * *
“ အေဒၚႀကီး ေဒၚမိုး လာတြဲပါဦး ”
“ ဟုတ္ လာပါၿပီ မမေလး ” ဆိုၿပီး အသက္ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႔ရွိမည့္ ေဒၚမိုးဆိုသူ မိန္းမႀကီး ကားဂိုေဒါင္ထဲမွ
ထြက္လာၿပီး ေကာင္မေလးကို လာတြဲကာ ခမ္းနားလွပေသာ အိမ္ႀကီးထဲသို႔ ေခၚသြားသည္။ ဒီေကာင္မေလးသည္
နန္းသူဇာဆိုတာ ပိုၿပီးေသခ်ာသြားသည္။
အခုမွေကာင္မေလးကို ေသေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခ်ာသည္။ အရြယ္အားျဖင့္လည္း
ႏုနယ္သည္။ နန္းသူဇာရဲ႕ အလွအပကို ၾကည့္ရင္းက ပိုပိုႏွေျမာလာသည္။ အေဒၚႀကီး ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးနဲ႔ ပတ္တီး
ေလး ယူေပးပါ့လား။ ကြ်န္ေတာ္ ေဆးလိမ္းၿပီး ပတ္တီးပါစည္းေပးသြားမယ္။
“အို…မဟုတ္တာ…ေနပါေစ…ရပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီးက်မွ ကြ်န္မဘာသာ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္ ”
ေဆးေတြ သြားယူေနေသာ အေဒၚႀကီး ေရာက္လာသည္။
“ ရပါတယ္ဗ်ာ၊ အားမနာပါနဲ႔ ”
“ ေပး…ေပး…အေဒၚႀကီး”ဆိုၿပီး ကိုကိုလြင္က သြက္လက္စြာယူၿပီး။ နန္းသူဇာ ထိုင္ေနေသာေနရာသို႔ သြား
လိုက္သည္။ စီးကြင့္ထိုးထားေသာ အဝါေရာင္ ကတၱီပါဖိနပ္အပါးေလးကို ညႇပ္စီးထားေသာ နန္းသူဇာ၏ ေျခေခ်ာင္း
ေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးၿပီး သြယ္လ်လ်ေလးဆိုေတာ့ ဖြဖြေလး ကိုက္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။ နန္းသူဇာစီးထားေသာ
ဖိနပ္ေလးကို ကိုကိုလြင္က ခြ်တ္ေပးၿပီး ေျခဖမိုးကို ေဆးလိမ္းဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္-
“ အို…ရပါတယ္…ကြ်န္မဖာသာ… ”
နန္းသူဇာရဲ႕ စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ကိုကိုလြင္က ဖိနပ္ေလးကို ခြ်တ္ၿပီးသြားသည္။
“ အို…အားနာလိုက္တာရွင္ ”
“ ရပါတယ္…ကိစၥမရွိပါဘူး ”
“ ဒဏ္ရာသက္သာဖို႔က အဓိကပဲေလ”ေျပာၿပီး ေျခဖမိုးေလးကို ေဆးလိမ္း ေပးေနေသာ ကိုကိုလြင့္ကို ၾကည့္ၿပီး
နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ အားနာတာေရာ စိတ္လႈပ္ရွားတာေတြေရာျဖစ္ေနသည္။ နန္းသူဇာ စိတ္လွုပ္ရွားေနစဥ္
အတြင္းမွာပဲ ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ သူမရဲ႕ ေျခဖမိုးေလးကို ေဆးလိမ္းၿပီး ပတ္တီးေတာင္ စည္းေပး ၿပီးသြားၿပီ။
ကိုကိုလြင္လည္း ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ -
“ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ခြင့္ျပဳပါအုန္း ”
နန္းသူဇာလည္း အခုမွသတိရကာ-
“ အစ္ကို႔ နာမည္က ”
“ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ကိုကိုလြင္ပါ ”
“ ကြ်န္မနာမည္က နန္းသူဇာပါ ေနာက္လမ္းႀကဳံရင္လည္း အိမ္ကိုလာလည္လို႔ ရပါတယ္ ”
“ လမ္းႀကဳံမွာလည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဒီဘက္ကို ေရာက္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝင္ခ့ဲပါ့မယ္ သြားလိုက္ပါ
အုန္းမယ္ ”
ကိုကိုလြင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာၿပီး အိမ္ထဲမွထြက္လာခ့ဲသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဦးေမာ္ႀကီးတို႔ အိမ္
ဘက္မေရာက္ေတာ့တာ တစ္လခြဲေလာက္ရွိသြားၿပီ။ နန္းသူဇာရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိတိုင္း လြင္မီ့ကိုပဲ
ေခၚၿပီး လိုးျဖစ္ေနတယ္။ ရည္းစားသက္တမ္း ေလးၾကာလာတာနဲ႔အမွ် လြင္မီေလးလည္း လီးကို ေကာင္းေကာင္း
စုတ္တတ္ၿပီး ေအာက္ေပးလည္း ေကာင္းလာတယ္။ လြင္မီ့ဖင္ကိုေတာ့ တစ္ခါမွမလိုးဘူး ေသးဘူး။ ကုမၸဏီကို
မသြားပဲ အိမ္မွာပဲ ဇိမ္ယူရင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။
“ေဒါက္…ေဒါက္”
အခန္းတံခါး ေခါက္သံၾကားလို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြင္မီ ျဖစ္ေနတယ္။
“ ကုမၸဏီကို မသြားပဲ ဒီအခန္းထဲမွာ ၿငိမ့္ေနတယ္ေပါ့ ”
“ သြားစို႔ အျပင္သြားၿပီး မုန္႔စားရေအာင္ ”
“ ေနပါဦး ခ်စ္ေလးရယ္” ေျပာကာ လြင္မ့ီ ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႔ခ်ီၿပီး ေမြ႔ယာေပၚ တင္လိုက္သည္။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
ေမြ႔ယာေပၚမွာ ထိုင္ေနေသာ လြင္မီ့ကို ကိုကိုလြင္က ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး…
“ အင့္… ကို႔ ရဲ႕ လီးကို စုတ္ေပးအုန္း”
ေျပာကာ မတ္တတ္ရပ္ရင္းကေန လြင္မီ့ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဝဆီသို႔ လီးကိုေတ့ေပးလိုက္သည္။ လြင္မီကလည္း
ကိုကိုလြင္ လုပ္သမွ်ဆို မျငင္းေပ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဟလိုက္ၿပီး ပါစပ္ထဲ တိုးဝင္လာတ့ဲ လီးကို လီးထိပ္ေလးစုတ္လိုက္
လီးတန္ကိုလွ်ာနဲ႔ပတ္ဆြဲလိုက္ ေဂြးဥေလးကို လွ်ာနဲ႔ထိုးလိုက္ လုပ္ကာ အစြမ္းကုန္ စုတ္ျပေနသည္။
“ အား…ကြ်တ္…ကြ်တ္… ”
“ ေကာင္းလိုက္တာ လြင္မီေလးရယ္… ေတာ္လိုက္တာကြာ ”
ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာေအာင္စုတ္ခိုင္းၿပီးမွ ကိုကိုလြင္က လြင္မီ့ကို ေမြ႕ယာေပၚမွ ဆင္းခိုင္းၿပီး ေလးဘက္
ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ ေနာက္သို႔ ျပဴထြက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ေဂၚလီတိုက္စားမႈေၾကာင့္ နည္းနည္း ကြဲေန
သည္။ ဖင္ဝေလးကေတာ့ ပန္းေရာင္သန္းၿပီး ခပ္စူစူေလးဆိုေတာ့ ကိုကိုလြင္ကို ဆြဲေဆာင္ေနသေယာင္။ ကုန္းေပး
ထားတဲ႔ လြင္မီရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေလးကို ကိုကိုလြင္ အရင္လိုးလိုက္သည္။ လက္ကို တံေတြးစြတ္ကာ ဖင္ဝေလးကိုပါ
ကလိေပးေနသျဖင့္ လြင္မီ ခဗ်ာ ညည္းသံေလး ေတြျဖင့္ ရွိေနသည္။
“ အား…”
“ ကို…ကိုရယ္”
“ ဘယ္လို လုပ္ေနတာလည္း…ဖင္ဝက ယားေနၿပီ”
“ ယားေနရင္ ကို လုပ္ေပးမွာေပါ့ လြင္မီေလးရဲ႕”
ေစာက္ပတ္ထဲကေန လီးကို ဗြက္ ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဖင္ဝကို ေတ႔လိုက္သည္။
“ကို ဘာလုပ္မလို႔ လဲ ”
ဖင္ဝကို လီးျဖင့္ေတ့ထားသျဖင့္ လြင္မီလန္႔ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ လြင္မီ့ကို ခ်စ္မလို႔ေပါ့ ေျပာၿပီး ေစာက္ရည္ေလး
မ်ားနဲ႔ စိုလက္ေနတ့ဲ လီးကို လက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး ဖင္ဝေလးထဲသို႔ “ျဗစ္”ကနဲေနေအာင္ လီးထိပ္တစ္ခုလုံး ျမဳပ္သည္
အထိ ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“အား…မရဘူး… နာတယ္…”
လြင္မီ ႐ုန္းေပမယ့္ ကိုကိုလြင္က ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကိုင္ကာထိမ္းထားသျဖင့္ ႐ုန္းလို႔မရေပ။
မ်က္ရည္ ေလးမ်ားပါ က်ၿပီး ထြန္႔ထြန္႔လူး ခံစားေနရသည္။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ဖင္အပ်ဳိရည္ပါ ဖ်က္ခြင့္ရလိုက္၍
အရသာက အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေနသည္။ ထြန္႔ထြန္႔လူးေအာင္ခံစာေနရေသာ လြင္မီ့ကို မညႇာတာပဲ လီးကို
ဖင္ထဲသို႔ ဝင္သည္ထက္ဝင္ေအာင္ နည္းနည္းခ်င္း ႏွဲ႔သြင္းေနသည္။ လြင္မီကသာ နာလြန္းလို႔ ငိုရွုိက္ေနရတာ ဖင္ဝ
ေလးကေတာ့ သဘာဝအဆီေလးေတြပါ ထြက္ေနၿပီ။
“ ႁဗြတ္…ဗြက္…”
“ ဘြတ္…ဘြတ္…”
“ ဗ်စ္…ဗ်စ္…”
လီးမွာ တပ္ထားတဲ့ ေဂၚလီမ်ားကလည္း ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုးေနတ့ဲ အသြင္းအထုတ္တိုင္းမွာ
ဖင္ဝေလးကို ယားေအာင္ လုပ္ေနသျဖင့္ လြင္မီလည္း အငိုရပ္ၿပီး ဖင္ေလးကို ေနာက္ပစ္ခါ ပစ္ခါျဖင့္ ဖင္ကို
ေကာင္းေကာင္းေလး ခံတတ္လာေလၿပီ။ လြင္မီ ဖင္ေလးေပးတတ္တာနဲ႔ ကိုကိုလြင္ရဲ႕ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြျမန္လာၿပီး
သုတ္ရည္မ်ား လြင္မီ့ ဖင္ထဲသို႔ ျပည့္လ်ွံေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ လြင္မီလည္း ဘယ္ႏွစ္ခ်ီ ၿပီးလို႔ ၿပီးမွန္း
ေတာင္ မသိေတာ့ေပ။ ေမႊ႔ယာေပၚသို႔ ေျမာ့ေခြက်သြားသည္။
* * * * *
“နန္း”
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ…ကားေပၚတတ္ေလ…လိုက္ပို႔ေပးမယ္”
ေခၚသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပ်ဳိတုန္းက ရည္းစားစကား အတင္းလိုက္ေျပာတ့ဲ ေနဝင္း ဆိုတ့ဲ
သူျဖစ္ေနသည္။ ပ်င္းတာနဲ႔ စာအုပ္ငွားထြက္လာမွ စိတ္ညစ္စရာႏွင့္ ႀကဳံေနသည္။ ပိုက္ဆံရွိေပမယ့္ စကားေျပာ
မိုက္ရိုင္းေသာ ေနဝင္းကို အရင္ကတည္း နန္းသူဇာ ၾကည့္မရခ့ဲပါ။ ၾကည့္မရပါဘူးဆိုမွ လူရွင္းတ့ဲ လမ္းမွာ လာေတြ႔
ေနသည္။
ေနဝင္း ကားထဲကေန အျပင္ထြက္လာေတာ့ သူမလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ လမ္းေလ်ာက္ရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“စာအုပ္သြားငွားမလို႔ပါ…ေရွ႕နားဆိုေရာက္ေတာ့မွာ…မလိုက္ေတာ့ပါဘူး”
ဒီလိုျပန္ေျဖလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ေနဝင္း သိႏွင့္ၿပီးသား။ ဟိုတုန္းကတည္းက ျငင္းခ့ဲတာ ခုခ်ိန္ထိ။ ဒီေကာင္မ
ေလးကို သူအရမ္းပိုင္ခ်င္ခ့ဲတာ။ အရမ္းလိုခ်င္ခ့ဲတာ။ ဘယ္လိုမွ ႀကိဳးစားလို႔ မရခ့ဲဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ထက္
အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတ့ဲသူကို နန္းသူဇာ လက္ထပ္သြားသည္ေလ။
“ ဒါဆိုလည္း တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ေလ…စကားေျပာရင္းေပါ့ ”
“ မစားေတာ့ပါဘူး… ေျပာစရာရွိရင္ ဒီမွာပဲေျပာေလ ”
“နန္း အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီးမွ ပိုလွလာတယ္ေနာ္ ”
“ ရွင္ ဘာစကားေတြ လာေျပာေနတာလည္း ”
နန္းသူဇာ စိတ္တိုသြားသည္။
“ ေအာ္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ပိုလွလာလို႔ ပိုလွလာတယ္ ေျပာတာေလ။ ဘာလဲ မေျပာရဘူးလား။ မင္းအဖိုးႀကီး
က မင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္ျပထားလို႔န႔ဲ တူတယ္ ဟား…ဟား…ဟား… ”
“ ရွင္ ယုတ္မာလွခ်ည္လား ႏွမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာပဲ ရွင္မို႔ေျပာထြက္တယ္။ ေတာ္ၿပီ ရွင္န႔ဲက်မ လုံးဝ
စကားေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး ”
နန္းသူဇာ ေျပာၿပီးလွည့္အထြက္မွာ ေနဝင္းက လက္ေကာက္ဝတ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ စကားေျပာ
မိုက္႐ိုင္း တဲ့အျပင္ အသားပါထိလာသျဖင့္ နန္းသူဇာ ၿငိမ္မခံေတာ့ေပ။
“ ျဖန္း ”
ပါးကို ျဖတ္႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရတ္ ဆိုေတာ့ ေနဝင္းလည္း မကာမိလိုက္ႏိုင္ေတာ့ ပါးကို ဖ်င္းကနဲ
ေနေအာင္ နာသြားသည္။ စိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္တိုသြားသည္။ လက္တစ္ဖက္က ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး က်န္
တစ္ဖက္ႏွင့္ နန္းသူဇာကို ကားထဲ ဇြတ္ဆြဲသြင္းသည္။
“ လူယုတ္မာ…ေခြးႀကီး...ငါ့လက္ကိုလႊတ္စမ္း” ဆိုၿပီး ေျပာၿပီး နန္းသူဇာ ႐ုန္းသည္။
အားခ်င္းမမၽွ၍ နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ကားတံခါးေပါက္နားသို႔ ေရာက္လာသည္။ လူကလည္းရွင္းေနသျဖင့္
နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ကူရာမ့ဲၿပီး ကားေပၚ တင္ခံရေတာ့မည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ေနစဥ္ အခ်ိန္
အတြင္းမွာပဲ သူတို႔ျဖစ္ပ်က္ေနရာ လမ္းမေပၚသို႔ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္လာသည္ကို နန္းသူဇာ ေနာက္
လွည့္႐ုန္းခ်ိန္တြင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္သည္။
“ကူညီပါဦးရွင္…ကူညီပါဦး”
ေနဝင္းလည္း ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္ဖို႔ အခ်ိန္မမွီေတာ့ေပ။ ထိုသူသည္ အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။
“ ညီေလး လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဒီလိုမ်ဳိး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အႏိုင္က်င့္တာ မေကာင္းပါဘူးကြာ။
ေျပေျပလည္လည္ ေျဖရွင္းမွေပါ့ ”
“ သူနဲ႔ ကၽြန္မ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးရွင္ ကြၽန္မကို သက္သက္လိုက္ေႏွာက္ယွက္ ေနတာပါ” ေျပာၿပီး လွည့္အၾကည့္
တြင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာ့ အံ့ၾသသြာသည္။
“နန္းသူဇာ”
“ကိုကိုလြင္”
“မင္း ယုတ္မာလွခ်ည္လား”
“ခြပ္”
ကိုကိုလြင္ စိတ္တိုသြားၿပီး ေနဝင္း၏ ေမးရိုးကို လက္သီးျဖင့္ ပင့္ထိုးလိုက္သည္။ ေနဝင္း လဲက်သြားသည္။
ျပန္အထတြင္ အနီးရွိ အုပ္နီခဲကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ကိုကိုလြင္၏ ဦးေခါင္းကို ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ႐ိုက္ၿပီးတာနဲ႔
ကားေပၚတတ္ၿပီး
“ နင္ဒီေန႔ ျဖစ္တာေတြကို အကုန္မွတ္ထား နန္းသူဇာ။ နင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီကိစၥအတြက္ ငါ့ျပန္ၿပီး လက္စား
ေခ်မယ္ ” ေျပာကာ ကားကို ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ကိုကိုလြင္ရဲ႕ ေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္
လာသည္။ မိမိေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ နန္းသူဇာ ေဆးထည့္ေပးရန္ ကိုကိုလြင့္ကို ေခၚသြားသည္။
“ ေဒၚႀကီးမိုး လာပါဦး ဒီမွာ ကြ်န္မေၾကာင့္ ကိုကိုလြင္ ေခါင္းေပါက္သြားလို႔ ေဆးထည့္ေပးမလို႔ ေဆးေတြယူလာ
ခ့ဲပါဦး ”
ေဒၚႀကီးမိုးလည္း ေဆးေတြကို သယ္လာရင္း နန္းသူဇာကို ေမးလိုက္သည္။
“ မမေလးရယ္ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္လာတာတုန္း။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မမေလးကို ေဒၚႀကီးမိုး ေျပာသားပဲ။ ေဒၚႀကီးမိုး
ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္သြားငွားေပးမယ္လို႔ ”
“ အဲဒါေတြ ေနာက္မွေျပာပါ ေဒၚႀကီးမိုး ရယ္၊ သူ႔ကိုအရင ္ေဆးထည့္ ေပးရေအာင္ ”
“ အား… ”
“ ကၽြတ္…ကၽြတ္… ”
နန္းသူဇာက ဒဏ္ရာကိုအရက္ျပန္ျဖင့္ ေဆးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုလြင္ တစ္ေယာက္ စပ္သြားၿပီး ညီးတြားလိုက္
သည္။
“ ေတာ္ေတာ္ စပ္သြားတာလား ကိုကိုလြင္ ”
နန္းသူဇာက အနီးကပ္ေလး ေမးလိုက္တာ ဆိုေတာ့ သင္းပ်ံ႕ေသာ ဂတြင္းနန္႔ေလးက ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ ႏွာေခါင္း
ဝေလးမွာ စြဲက်န္သြားသည္။ အရာအားလုံးနဲ႔ ျပည္စုံေနပါလား နန္းသူဇာရယ္လို႔ ကိုကိုလြင္ ေတြးျဖစ္သည္။
“ ေတာ္ေတာ္ေလး စပ္သြားတာလား ကိုကိုလြင္ ”
ကိုကိုလြင္လည္း အခုမွ သတိဝင္သြားၿပီး…
“အင္း…”
ခဏၾကာေတာ့ ေဆးထည့္ၿပီး ပတ္တီးပါ စည္းေပၿပီးသြားသည္။
“ကြ်န္ေတာ္သြားေတာ့မယ္”ေျပာၿပီး ထရပ္လိုက္ကာ ေခါင္းမူးသြားဟန္ေဆာင္ၿပီး ေခါင္းကို လက္ျဖင့္ဖိၿပီး
ခႏၶာကိုယ္ကို ယိုင္ျပလိုက္သည္။ နန္းသူဇာ စိုးရိမ္ၿပီး လွမ္းထိမ္းလိုက္သည္။
“ ဒီမွာ ခဏနားၿပီးေတာ့ သက္သာေတာ့မွ သြားပါလား ”
ရပါတယ္ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မပူပါန႔ဲ။ ကိုကိုလြင္ လီဆယ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
“အို မဟုတ္တာရွင္ ကြ်န္မေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္သြားတာပဲ”
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းတစ္ခန္းမွာ နားလိုက္ပါ။
“ ေဒၚႀကီး မိုး ”
“ ရွင္ မမေလး ”
“ ဒီက အစ္ကို႔ကို ေဒၚႀကီးမိုးရဲ့ အခန္းနဲ႔ ကပ္ရပ္က တိုက္ခန္းေလးထဲမွာ အနားယူဖို႔ ျပင္ေပးလိုက္ပါေနာ္ ”
ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ နန္းသူဇာ အနားယူခိုင္းထားေသာ အခန္းထဲတြင္ ကုတင္ေပၚလွဲေနၿပီး အၾကံထုတ္
ေနသည္။ ဒီအတိုင္းဆို သူ႔ဆရာ သူေဌးႀကီးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ခိုင္းထားတ့ဲအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ေဒၚႀကီးမိုးအခန္းနဲ႔ ကပ္ရပ္ဆိုေပမယ့္ ေပက ၂၀-၂၅ ေလာက္ကြာသည္။ ဘာဆက္လုပ္ရမလည္း စဥ္းစားရင္းန႔ဲ
မ်က္စိမိွတ္ကာ မွိန္းေနေလသည္။
“ ေဒၚႀကီးမိုး သူအခုဘယ္လို ေနေသးလည္း ”
“ အခန္းထဲမွာ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္နဲ႔ တူတယ္ မမေလး ”
“ ဒုကၡပါပဲ ဦးေမာ္ျပန္လာလို႔ သူ႔ေတြ႕သြားရင္ ကၽြန္မျဖင့္ ဘယ္လိုရွင္းျပရမလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ကြ်န္မ
ေၾကာင့္ ျဖစ္ထားတာဆိုေတာ့ ဒီအတိုင္းျပန္လႊတ္ဖို႔လည္း မေကာင္းဘူး။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး ေဒၚႀကီး
မိုးရယ္ ”
ဆရာႀကီးကေတာ့ ေဒၚမိုးတို႔ ဘက္ကို မလာတတ္ေတာ့ မေတြ႔ေလာက္ပါဘူး မမေလးရယ္။ ေတြ႕ေတာ့လည္း
ေဒၚႀကီးမိုး ရွင္းျပေပးမွာေပါ့ ”
“ ေက်းဇူးပါပဲ ေဒၚႀကီး မိုးရယ္ ”
ညကလည္း ေတေတာ္ေနၿပီ။ အေကာင္းစား ေမြ႔ယာေပၚမွာ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္ကေတာ့ နန္းသူ
ဇာပင္။ ဦးေမာ္ႀကီးကေတာ့ သူမေဘးမွာ အိပ္စက္ေနသည္။ အလုပ္ပန္လာလို႔ ထင္သည္ တေခါေခါႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္
ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေနသည္။
“ ကိုကိုလြင္ သက္ေရာသက္သာရဲ့လား မသိဘူး။ ငါလည္း သူ႔ကိုအခန္းထဲ ပို႔ထားၿပီးမွ တစ္ေခါက္မွ မေရာက္
ျဖစ္ဘူး။ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ဖ်ားမ်ားေနမလား။ ဒီအခ်ိန္သြားၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား ” ဆိုၿပီး စဥ္းစားေနသည္။
ဒဏ္ရာကလည္း ေခါင္းမွာဆိုေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ သြားၾကည့္ဖို႔ စိတ္ပိုင္း
ျဖတ္လိုက္သည္။
ကိုကိုလြင့္ အခန္းထဲသို႔ သူေဌးဦးေမာ္ႀကီးရဲ႕ ဇနီးေလး ေရာက္ရွိလို႔ေနသည္။ ကိုကိုလြင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသးေပ။
တံခါးဖြင့္သံ မၾကားေပမယ့္ ရွဴမိလိုက္တ့ဲ ကိုယ္သင္းနန္႔ေလးက နန္းသူဇာပဲဆိုတာ အတပ္သိလိုက္သည္။ အသက္
ေရာရွိေသးရဲ႕လားလို႔ ကိုကိုလြင့္ ႏွာေခါင္းဝကေလကို စမ္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ။ ကိုကိုလြင့္ လက္တစ္ဖက္က
နန္းသူဇာရဲ႕ စမ္းေနတ့ဲ လက္ကိုဆြဲၿပီး နန္းသူဇာရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ရင္ခြင္ထဲ သြင္းလိုက္တယ္။
“အို”
နန္းသူဇာလည္း က်ယ္ျပန္႔တ့ဲ ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထက္မွာ အသံတိုးတိုးေလး ထြက္ၿပီးပါသြားတယ္။ မွိန္ေဖ်ာ့
တဲ႔ အလင္းေရာင္ထဲမွာ ေနာက္ၿပီး တိတ္ဆိတ္တ့ဲညဆိုေတာ့ နန္းသူဇာ ရင္တုန္သြားသည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ
မသိေတာ့။ ႐ုန္းလို႔ကလဲမရေပ။ သန္မာေသာလက္မ်ားက မိမိ၏ ခါးေသးေသး က်ဥ္က်ဥ္ေလးကို အမိအရ ဖတ္ထား
သည္။ သူမကို အဓမၼလုပ္ဖို႔ ႀကံေနတာလား စဥ္စားမိၿပီး သူ႔မ်က္လုံးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး
အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
နန္းသူဇာ ေလ်ာက္ေတြရင္းနဲ႔ ရင္ပါဖိုလာသည္။ သူ႔ကို အခုမွေသခ်ာၾကည့္မိသည္ အသားညိဳၿပီး မ်က္ႏွာက
ေယာက်္ားပီသသည္။ အို… ဘာေတြ ေလ်ာက္ေတြးေနမိတာလည္း။ နန္းသူဇာ ေလ်ာက္ေတြးေနစဥ္ အတြင္း မွာပဲ
ကိုကိုလြင္က အဖ်ားတတ္တာ လိုလိုနဲ႔ “ခ်စ္တယ္ နန္းရယ္… အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ ” ဆိုၿပီး လက္ေတြကလည္း
ခါးကေန ရင္ႏွစ္မႊာကိုပါ က်ဴးေက်ာ္ေနသည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိး လာမိတာကိုက မိမိအျပစ္မွန္း နန္းသူဇာသိသည္။ ေအာ္လိုက္လၽွင္လည္း မိမိခင္ပြန္းကႏိုးလာ
ၿပီး မိမိကို ဘာေတြမ်ားေျပာလိုက္မလဲ။ နန္းသူဇာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြဝင္ေနတ့ဲ အခ်ိန္ေလူမွာပဲ ကိုကိုလြင္က သူမကို
ရင္ခြင္ထဲကေန ကုတင္ေပၚ လဲွလိုက္သည္။ ကိုကုိလြင္ကလည္း သူ႔ရင္ဘက္ေအာက္ေရာက္ေနေသာ နန္းသူဇာကို
ငုံၾကည့္ရာတြင္ အခုမွ သတိရလာတ့ဲပုံျဖင့္။
“ နန္း...နန္းသူဇာ ”
“ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အခုလို… မထူးေတာ့ပါဘူး နန္း ရယ္၊ နန္းကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္ ”
ေတာင္စဥ္ေရမရေလ်ာက္ေျပာၿပီး နန္းသူဇာရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ဇြတ္နမ္းလိုက္တယ္။ နန္းသူဇာ ဘာမွ
မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။ ငို႐ႈိက္႐ုံပဲ ရွိေတာ့သည္။ မိမိ၏ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သာ စပ္ယွက္ဘူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလး
ကို ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္က ထပ္လုပ္အုန္းမည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသတီေတာ့။
ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းပါး ေလးကို စုတ္ၿပီးေနာက္ နန္းသူဇာရဲ႕ ထဘီကို လွန္ကာ ဝင္းဖန္႔ေသာ ေစာက္
ပက္ေလးကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္ေတာ့သည္။ နန္းသူဇာမွာ ဒီလို လုပ္မယ္မထင္ထားေပ။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလး တစ္ခု
လုံး ႐ိုးတိုး႐ြတေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းႏွင့္ စပ္ယွက္တ့ဲ အခါတိုင္း ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းသာ။ အခုဟာက
သိလည္းမသိေပ။ ပထမဆုံးႀကဳံဘူးျခင္းျဖစ္သည္။
“ ေတာ္ပါေတာ့ရွင္ အဲဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔ မေနတတ္လို႔ပါ၊ ကြ်န္မကို သနားပါဦးရွင္၊ ငရဲေတြလည္း ႀကီးကုန္ၿပီရွင္”
ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို က်က်နန ယက္ေပးေနသည္။ ေစာက္ေမႊးေလးေတြကလည္းႏုႏု
ပါပါးေလးေတြဆိုေတာ့ ယက္ရတာ အရသာေတြ႔ေနသည္။ နန္းသူဇာလည္း ျငင္းလို႔သာျငင္းေနတာ။ ကိုကိုလြင့္ရဲ႕
လ်ွာဖ်ားေလးက အစိေလးကို လာထိလုိက္တိုင္း မသိစိတ္က ဖင္ေလးကို ေကာ့ၿပီးပင့္ပင့္ ေပးေနမိတာပါ။ နန္းသူဇာ
တစ္ေယာက္ ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ လွ်ာဖ်ားေလးမွာပဲ အေရေလးမ်ား ထြက္သြားသည္အထိ က်ရွဳံးသြားသည္။
မလုပ္ပါနဲ႔ ေျပာရင္းက မိမိၿပီးသြားသျဖင့္ ကိုကိုလြင့္ကို မ်က္ႏွာမျပရဲေလာက္ေအာင္ နန္းသူဇာ ရွက္သြားသည္။
ကိုကိုလြင္လည္း နန္သူဇာၿပီးသြားသျဖင့္ လ်က္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး အေၾကာမ်ား အၿပဳိင္းၿပိဳင္းထေနေသာ ေဂၚလီ
တပ္ထားေသာ လီးႀကီးကို အရည္ေလးမ်ား ရႊဲစိုေနေသာ နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ပတ္ႏုႏုေလးထဲသို႔ ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“ ဗ်စ္ ”
“ အား…နာတယ္ မရဘူး နာတယ္၊ ကြဲသြားၿပီနဲ႔ တူတယ္ ”
နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးရသည္မွာ ေကာင္းလွသည္။ အပ်ဳိတစ္ေယာက္ကို လိုးရသလိုပဲ။ စီး
ၾကပ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဖိသြင္းလိုက္မွ ဗ်စ္ကနဲ အသံႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ေလး ရွဳံ႕ၿပီး ဝင္သြားတာ။
“ ဗ်စ္…ဘြတ္…ဖတ္... ”
ဝင္ထြက္သံေတြႏွင့္ ကိုက္ညီစြာ ေဂၚလီမ်ားကလည္း နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ပတ္နံရံႏွင့္ အစိေလးကို ပြတ္ဆြဲ
ေနသည္။ နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ေဂၚလီေတြရဲ႕ ပြတ္ဆြဲမွုဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားရင္း ခါးေလးေကာ့
တက္သြားၿပီး ဒုတိအခ်ီေျမာက္ ၿပီးသြားျပန္သည္။ ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ လိုးေစာင့္ခ်က္မ်ားလည္း ျမန္လာသည္။ ျမန္လာသည္
ႏွင့္အမ်ွ နန္းသူဇာလည္း “အား...နာတယ္…နာတယ္....” ဟု တိုးညႇင္းစြာ ညည္းေနသည္။ နန္းသူဇာ၏ ညည္းသံ
ေလးေၾကာင့္ ကိုကိုလြင့္မွာ အရသာ တိုးေနသည္။
“ဗြက္…ဖြတ္”
“ဒုတ္…ဘြတ္”
အသံေတြမ်ိဳးစုံ ထြက္ေနသည္။ ကိုကိုလြင့္၏ လီးမွာ နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ပတ္ေလး က်ဥ္းၾကပ္ၿပီး ညႇစ္တ့ဲ
ဒဏ္ကို ၾကာရွည္စြာ မခံစားႏိုင္ေတာ့သလို နန္းသူဇာလည္း ေဂၚဒဏ္ကို ၾကာရွည္စြာ မခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲ ႏွစ္ေယာက္
သား ကာမ အထြတ္အထိပ္ကို ၿပိဳင္တူ တက္လွမ္းသြားသည္။ “အား…အင္း…” ညည္းညဴရင္း ႏွစ္ဦးသား ေမာဟိုက္
သြားေလသည္။
နန္းသူဇာအဖို႔ တစ္ရက္တည္း သုံးခ်ီၿပီးသြားတာက ပထမဆုံးျဖစ္ကာ ႏုံးခ်ိသြားေလေတာ့သည္။ ဒီကာမ
အရသာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေပ်ာက္ရမွာ မဟုတ္ေပ။ မိမိ၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကလည္း မ်က္လွည့္ဆန္
လွသည္။ ၾကည့္႐ုံေလး လာၾကည့္တာကေန ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ ခ်စ္ပြဲဆင္ႏႊဲျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ လူလည္းတစ္ကိုယ္
လုံးႏံုးခ်ိသြားသည္။ နန္းသူဇာ ျပန္ဖို႔ထရပ္လိုက္စဥ္မွာပဲ ကိုကိုလြင္ နန္းသူဇာရဲ႕ ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။
“ နန္း…နန္းရယ္… ကို႔ကို စိတ္မဆိုးပါန႔ဲကြာ၊ ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ျဖစ္သြားတာပါ ”
“ တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္မမွားတာပါ။ ဒီေနရာထိ လာမိတာကိုက ကြၽန္မမွားတာ။ ကြၽန္မမွာ ေယာက်္ား
ရွိတယ္ ဆိုတာကို အေၾကာင္း မတိုက္ဆိုင္လို႔ ရွင့္ကို မေျပာခ့ဲတာ ”
“ဟင္... နန္း…နန္းမွာ ေယာက်္ားရွိတယ္၊ မယုံဘူးကြာ လုံးဝ မယုံဘူး ”
မ်က္ရည္မ်ားပါ က်လာသည္အထိ ကိုကိုလြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေကာင္းလွသည္။
“ ကြ်န္မေယာက်္ား မႏိုးေသးခင္ ကြ်န္မသြားရမယ္။ ကြ်န္မကို လႊတ္ပါရွင္ ”
“ မရဘူးနန္း လုံးဝမလႊတ္ႏိုင္ဘူး။ နန္း ေျပာတ့ဲစကားေတြကို မယုံဘူး။ ကို႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမွ ကို လႊတ္
ေပးမယ္ ”
နန္းသူဇာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့။ အခက္ေတြ႕ေနၿပီ၊။ အေျဖေတာင္းေနတ့ဲ သူကလည္း ခုနကမွ အခ်စ္ပြဲ
ကို ဆင္ႏြဲထားတ့ဲသူ။ သူမမွာလည္း သူမခ်စ္လို႔ ယူထားတ့ဲသူ။ ေခါင္းထဲမွာလည္း မူးေနာက္ေနေအာင္ ရွဳပ္ရွက္ခက္
ေနသည္။
“ ခ်စ္တယ္လို႔ ျပန္မေျဖရင္ နန္းကို ကိုယ္ လႊတ္မေပးေတာ့ဘူးေနာ္ ”
မျပန္လို႔ကလည္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။ နန္းသူဇာေနာက္ဆုံးေတာ့ “အင္း” လို႔ေျပာၿပီး အိပ္ဘက္သို႔ အေျပးေလး
ျပန္သြားသည္။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ အေခ်ာအလွေလးကို လုပ္ခဲ့တာေတြျပန္ေတြရင္း အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနေလသည္။
နန္းသူဇာလည္း မိမိေယာက္်ားေဘးတြင္ အိပ္ရင္း ကြဲသြားေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ခုနကအျဖစ္ပ်က္ေတြကို
ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။
ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ လီးႀကီး ႀကီးသည္ကိုေတာ့ သူမအဖုတ္ေလးထဲသို႔ လီးဒစ္ႀကီး တိုးဝင္လာတည္းက သိသည္။
သူမ မသိတာက သူမရဲ႕ အစိထိပ္ကို ပြတ္ဆြဲေနေသာ အလုံးေလးေတြကို မသိေပ။ ထိုအုံးေလးမ်ားေၾကာင့္
သူမ သုံးႀကိမ္ေတာင္ ၿပီးသြားရသည္။ သူမကိုစၿပီးမလုပ္ခင္က မရြံ႕မရွာနဲ႔ လွၽက္ေပးတာကို ေတြးလိုက္မိေတာ့
ေစာက္ပတ္ေလးမွာ အရည္ေလးမ်ား ထြက္လာျပန္သည္။
ကိုကိုလြင္ရဲ႕ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက သူမေယာက်္ားနဲ႔ေတာ့ တျခားစီပါ။ သူမေယာက်္ားကေတာ့ သုံးရက္
တစ္ခါေလာက္ ေလးရက္တစ္ခါေလာက္သာ သူမကိုလုပ္ျဖစ္သည္။ လုပ္ျဖစ္တိုင္းလည္း သူမမွာ အခုလိုမ်ိဳး ၿပီးတယ္
ဆိုတာမႀကဳံဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ကာမအရသာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခ့ဲပါ။ ကိုကိုလြင္နဲ႔ ေတြ႔မွ ကာမအရသာ
ေကာင္းမွန္း သူမသိခ့ဲရသည္။ ကိုကိုလြင္ဆိုေသာ ကိုညဳိေခ်ာကို ငါ့ေယာက္်ားထက္မ်ား ခ်စ္မိသြားၿပီလား ဆက္ၿပီး
မေတြးခ်င္ေတာ့ ဆက္ေတြးလွ်င္ သူမ တကယ္ခ်စ္မိသြားေတာ့မည္။
ဦးေမာ္ႀကီးေတာ့ သူမျပင္ဆင္ထားေသာ မနက္စာစားၿပီး ကုမၸဏီသို႔ သြားၿပီ။ ဦးေမာ္ႀကီး ထြက္သြားေတာ့
ကိုကိုလြင့္ကို မနက္စာေႂကြးရန္ ေဒၚႀကီးမိုးကိုမွာၿပီး သူမတို႔အခန္းသို႔ ျပန္သြားသည္။ ကိုကိုလြင္ ေမးလာလ်ွင္လည္း
ေခါင္းကိုက္ေနတယ္ ေျပာေပးဖုိ႔ မွာထားခ့ဲသည္။ ေဒၚႀကီးမိုးတစ္ေယာက္ ကိုကိုလြင့္ကို သြားေခၚလာၿပီး မနက္စာ
အတြက္ ေကာ္ဖီနဲ႔ ၾကက္ဥေပါင္မုန္႔ေၾကာ္ ခ်ေပးသည္။
“ေဒၚႀကီး ... ဟိုေလ… နန္းသူဇာက လာမစားဘူးလား”
“ေခါင္းကိုက္လို႔တ့ဲ အခန္းထဲမွာ နားေနတယ္ကြဲ႕”
“ ကြ်န္ေတာ္ ဒါေတြမစားတတ္လို႔ ေဒၚႀကီး မစားေတာ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္ ကြ်န္ေတာ္ ႏွဳတ္ဆက္
သြားတယ္လို႔ ေျပာေပးပါ ”
“ အို ဒီလိုလည္း ဘယ္ဟုတ္အုန္းမလဲ ငါ့တူရယ္။ တခုခုာ စားၿပီးမွသြားေပါ့။ ဘာစားခ်င္လို႔လဲ ေဒၚႀကီး သြား
ဝယ္ေပးမယ္ ”
“ မုန္႔ဟင္းခါးေလာက္ဆိုရပါတယ္။ေနပါေစ ေဒၚႀကီးရယ္ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ရင္းန႔ဲပဲ ဝင္ေသာက္လိုက္ပါမယ္ ”
“ အားမနာပါနဲ႔ ကြယ္။ ေဒၚႀကီး လမ္းထိပ္ကဆိုင္မွာ သြားဝယ္လိုက္မယ္ ” ဆိုၿပီး ထြက္သြားသည္။
ကိုကိုလြင္ အမွန္တကယ္ေတာ့ ညစ္လိုက္ျခင္းသာ။ ေဒၚႀကီးမိုး ထြက္သြားသည္ႏွင့္ နန္းသူဇာရွိတ့ဲ အခန္းကို
လိုက္ရွာေနသည္။ တခါးတစ္ခ်က္ ခပ္ဟဟေလး ပြင့္ေနေသာ အခန္းကိုေတြ႔ေတာ့ အထဲလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
နန္းသူဇာ၏ ေက်ာျပင္ကို ျမင္လိုက္သည္။
တစ္ခန္းလုံးကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲ အလွဆင္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားမွာ အေကာင္းစားေတြၾကည္း
သုံးထားမွန္းသိသာသည္။ ကုတင္ႀကီးႏွင့္ ေမြ႔ယာကလည္း ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ အိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္စရာပါ။ နန္းသူဇာ
က တဖက္လွည့္ အိပ္ေနသျဖင့္ ကိုကိုလြင္ဝင္လာသည္ကို မသိလိုက္ပါ။ ေမြ႔ယာက အိခနဲ ျဖစ္သြားသျဖင့္ နန္းသူဇာ
ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ကိုကိုလြင္… ရွင္ ရွင္ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီအခန္းထဲ ဝင္လာတာ လည္း ”
“ ကို႔ခ်စ္သူကို ေတြ႔ခ်င္လို႔ လိုက္ရွာရင္း ဝင္လာတာေပါ့ ”
“ ဘယ္သူက ရွင့္ခ်စ္သူလို႔ ေျပာလို႔လည္း ”
“ နန္းပဲ မေန႔ညက ေခါင္းညိတ္ၿပီး ျပန္သြားတာေလ ကြ်န္မေယာက္်ားန႔ဲ ျပႆနာတတ္မွာစိုးလို႔ ေခါင္းညိတ္
ခ့ဲတာ ကြ်န္မ ေတာင္ပန္ပါတယ္ရွင္ ရွင္ျပန္ပါေတာ့ ”
နန္းသူဇာ ေနာက္ထပ္ စကားေတြ ထပ္မေျပာႏိုင္ေအာင္ နန္းသူရဲ႕ နီေစြးႏွဳတ္ခမ္းေလးကို ကိုကိုလြင္ ငုံစုတ္
လိုက္သည္။ နန္းသူရဲ႕ လ်ာေလးကိုလည္း သူ႔လ်ာႏွင့္ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။ နန္သူဇာ “အြန္း…အြန္း…”ႏွင့္ ျဖစ္သြား
သည္။ ကိုကိုလြင့္ရဲ႕ လက္ေတြကလည္း နန္းသူဇာရဲ႕ ႏို႔ေလးေတြကို အက်ႌေပၚမွ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ နန္းသူဇာရဲ႕
ရင္သားေလးေတြက တင္းရင္းၿပီးကိုင္လို႔ ေကာင္းလွသည္။
ႏို႔ေလးေတြကိုင္ရင္း အားမရတာနဲ႔ အေပၚအက်ၤႌကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ဝင္းမြတ္ေနတ့ဲ ရင္သားေလးနဲ႔
ပန္းေရာင္သန္းေနတ့ဲ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ က်ုက်ုလြင္မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
“ ပလက္ … ပလက္…”
ရင္သားေတြကိ ယက္လိုက္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို စို႔လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနေတာ့သည္။ ရက္လုပ္စုပ္ လိုက္လုပ္ရင္း
ကေန ထဘီပါခြ်တ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ လွလိုက္တ့ဲ ေစာက္ဖုတ္ကေလး ေဖြးၿပီးေဖာင္းေနသည္။ အေမႊႏုေလး
ေတြကလည္း ေရးေတးေတး ေလးရွိေနသည္။
“ ပလက္…ပလက္ ”
ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အပီအျပင္ယက္လိုက္တ့ဲ အခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ အရည္ေလးေတြ ထြက္
လာခ့ဲရၿပီ။ သူမတို႔အိပ္စက္ေသာ ကုတင္ႀကီးေပၚတြင္ ကိုကိုလြင္က ႏွဴးနပ္ေနသျဖင့္ နန္းသူဇာ ရင္ဖိုေနရသည္။
နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ကိုကိုလြင့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္သြားခ့ဲရၿပီ။ ဖင္ဝေလးကလည္း ပန္းေရာင္ သန္းၿပီး လွပ
လြန္းတ့ဲအတြက္ ကိုကိုလြင္က လွ်ာေလးခြ်န္ၿပီး ထိုးကလိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းသူဇာ ဖင္ေလးပါ ေျမာက္တက္
ၿပီး ၿပီးသြားရသည္။
နန္းသူဇာရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြဆီ မ်က္လုံးကေရာက္သြားေတာ့ ကိုကိုလြင္ စိတ္ပူးေျပာင္းသြားသည္။
လီးကို ပုဆိုးထဲကထုတ္လိုက္ၿပီး နန္းသူဇာ၏ ျဖဴေဖြးသြယ္လွေသာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ၏ လီး
ႀကီးေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ သူေဌးသမီး သူေဌးမယားေလးဆိုေတာ့ ေျခဖဝါးေလးရဲ႕ အထိအေတြ႔က ႏူးညံ့
လြန္းသည္။ လီးႀကီးကလည္း အရမ္းေတာင္သြားသည္။
“နန္း အဲဒီတိုင္းႀကီး ၿငိမ္မေနနဲ႔ေလ ”
“ ဒီတိုင္းၿငိမ္မေနလို႔ ဘာလုပ္ရမွာလည္း ” နန္းသူဇာ သူ႔ကို ျပန္ေမးမိသည္။
သူေတာင္ သူမကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေတာ့။ သူမလည္း သူ႔ကိုျပန္ၿပီး ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးခ်င္
မိသည္။ ကို႔ရဲ႕ လီးကို နန္းရဲ႕ ေျခဖဝါးေလးနဲ႔ အထက္ေအာက္ပြတ္ေပး။ နန္းသူဇာ မိမိရဲ႕ေျခဖဝါးျဖင့္ အထက္ေအာက္
စၿပီးပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုလြင့္ လီးႀကီးမွာ ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႔မ်ားေၾကာင့္ အလြန္ပင္မာေၾကာၿပီး တဆက္
ဆက္ ေတာင္လာသည္။
“ အား… ေကာင္းလိုက္တာ နန္း ရယ္... နန္းရဲ႕ ေျခဖဝါးေလးကို လိုးရတာ ေကာင္းလိုက္တာကြာ ”
“ အို... ”
သူမရဲ႕ ေျခဖဝါးေလးကို သူက လိုးရတာ ေကာင္းတယ္ဆိုပါလား။ နန္းသူဇာလည္း ဖိၿပီးပြတ္ေပးေနေလသည္။
ခဏၾကာေတာ့ ကိုကိုလြင္က နန္းသူဇာကို ဆြဲထူၿပီး နီေစြးၿပီး ပါးလ်ေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာနားမွာ လီးထိပ္ကို
ၿဖဲၿပီး ေတ့ေပးလိုက္သည္။
“ ဘာလုပ္မလို႔ လဲ ”
“ အု… အု… ”
ဟလာေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးထဲသို႔ ကိုကိုလြင္ ခ်က္ျခင္းပဲ လီးကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။
“ နန္း ရယ္ ကို႔ကို စုပ္ေပးေနာ္။ စုပ္ေပးပါေနာ္။ ”
နန္းသူဇာ တစ္ခါမွ မစုပ္ဘူးသျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိေပ။ သူ႔ရဲ႕ လီးကလည္း ပါးစပ္ထဲမွာ ျပည့္ေနသည္။
မာလိုက္တာကလည္း အသားေခ်ာင္းႀကီးလိုပဲ။ နန္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ ဖိၿပီးစုပ္။ ေနာက္ၿပီး လွ်ာေလးနဲ႔
ကို႔အတန္ကို ကလိ။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္… ”
နန္းသူဇာ သူခိုင္းတ့ဲအတိုင္း တႁပြတ္ႁပြတ္ေနေအာင္ ျပန္စုပ္ေပးမိသည္။ ပါးစပ္ထဲမွာ သူ႔ႀကီးက တဆက္ဆက္
နဲ႔ ျဖစ္ေနေအာင္ကို စုပ္ေပးေနမိတာေပါ့။ သူကေတာ့ နန္းေခါင္းေလးကို ကိုင္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ နန္းပါးစပ္
ေလးကို လုပ္ေနတယ္ထင္တာပဲ။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
သူမရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေလးကို မရြံ႕မရွာနဲ႔ ယက္ေပးသလို သူမလည္း သူ႔ကိုျပန္ၿပီး စုပ္ေပးေနမိသည္။ မစုပ္
တတ္ စုပ္တတ္ စုပ္ေပးေနတ့ဲ နန္းသူဇာရဲ႕ ႏုနယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုလြင္ ဖီးတက္ေနသည္။
“ အား… နန္း…ရယ္၊ အခ်စ္ရယ္... အရမ္း ေကာင္းတယ္ကြာ”
“ ဘလြတ္ ”
ကိုကိုလြင္ ၿပီးခ်င္လာသျဖင့္ နန္းသူဇာ ပါးစပ္ထဲကေန လီးကိုအျပင္ထုတ္လိုက္သည္။ နန္းသူဇာ ခဗ်ာ ပါးစပ္
ေလးဟၿပီး က်န္ေနခ့ဲသည္။
“ နန္း... ကိုယ့္ကို ကုန္းေပးပါ့လား ”
ခ်စ္မိသြားၿပီ ဆိုေတာ့လည္း နန္းသူဇာ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ သူ႔ေရွ႕မွာ
ကိုယ္လုံးတည္းေလးနဲ႔ ကုန္းေပးထားေတာ့ ရွက္တာေပါ့။ နန္းသူဇာရဲ႕ အိုးကေတာ့ လုံးၿပီးတင္းေနသည္။ နန္းခါးကို
နည္းနည္းေလးႏွိမ့္ၿပီး ဖင္ကိုေကာ့ေပးထား။ နန္းသူဇာရဲ႕ ေနာက္ကေန စိတ္ႀကိဳက္ အေနထားျဖစ္ေအာင္ ကိုကိုလြင္
ခိုင္းလိုက္သည္။
စကုန္းလိုက္တည္းက ပန္းေရာင္သန္းေနေသာ ဖင္ဝေလးကို ကိုကိုလြင္ ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဖင္လိုးဖို႔
အေကာင္းဆုံး အေနအထား ေရာက္ေအာင္ ခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပထမကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လိုးမလို႔ပါ။
နန္းသူဇာရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ဦးေမာ္ႀကီးက ဒီကုတင္ေမြ႔ယာေပၚမွာ ယူခ့ဲမွာပဲဆ်ုတာေတြးၿပီး သူလည္း နန္းသူဇာရဲ႕
ဖင္အပ်ဳိရည္ေလးကို ဒီကုတင္ေမြ႔ယာေပၚမွာ ယူခ်င္တာေၾကာင့္ စိတ္ကူးေျပာင္း သြားျခင္းျဖစ္သည္။
စိတ္ႀကိဳက္အေနထား ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ နန္းသူဇာကို ေနာက္ကေနၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္
ေလးကိုပြတ္ေပး ဖင္ဝေလးကို ရွာဖ်ားေလးနဲ႔ ထပ္ၿပီး သေတြးစြတ္လိုက္သည္။ ဖင္ဝေလးကိုထပ္ၿပီး အယက္ခံ
လိုက္ရသျဖင့္ နန္းသူဇာ ဖင္ေလးေတြတုန္ခါသြားေအာင္ လူးလြန္းသြားသည္။ ဖင္ဝေလးမွာ တံေတြးေလးေတြနဲ႔
စိုေနၿပီး ဖင္အဆီေလးေတြလည္း ထြက္လာေတာ့ လီးဒစ္ကိုၿဖဲလိုက္ၿပီး ဖင္ထဲကို ဒစ္ျမဳပ္ေအာင္ ထိုးထည့္လိုက္
ေတာ့သည္။
“ ဗ်စ္ ”
“ အား…အမေလး… ကိုကိုလြင္…အား…အေပါက္မွားေနတယ္… အမေလး…ဖင္ကြဲသြားၿပီလားမသိဘူး ”
ဖင္ထဲ ဒစ္ျမဳပ္သြားမွေတာ့ ကိုကိုလြင္ ထုတ္မေပးပဲ နည္းနည္းခ်င္း ဖိလိုးၿပီး ထိုးထည့္သည္။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔
ႀကိဳးစားေနေသာ နန္းသူဇာရဲ႕ ခါးေသးေသးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စံုကိုင္ၿပီး ထိန္းထားေသးသည္။
“ မရဘူး နာတယ္... အဲဒီအေပါက္ကို မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့... ဟို ဟာကိုပဲလုပ္ပါ ”
“ အီး…ဟီး…ဟီး… ”
နန္းသူဇာ နာလြန္းစပ္လြန္းသျဖင့္ ငိုၿပီးေျပာေလေတာ့သည္။ လီးကလဲ ဖင္ဝထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။
“ ဒစ္…ဒစ္… ”
“ ဗ်စ္…ဗ်စ္ ”
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး လႈပ္ရွားေအာင္ငိုေနသျဖင့္ လီးကို ဖင္ထဲသို႔ပိုဝင္ေအာင္ ႏွဲ႔သြင္းသလို ျဖစ္ေနသည္။
ကိုကိုလြင္လည္း အားမလိုအားမရ ပိုျဖစ္မလာၿပီး လီးကို အဆံုးထိေရာက္ေအာင္ ခါးကိုကိုင္ထားေသာ လက္ကို
အားစိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ ေတာ့သည္။
“ျဖစ္…ဗ်စ္…”
ပန္းေရာင္သန္းေနေသာ ဖင္ဝေလးပါ ခ်ဳိင့္ဝင္သြားသည္။ နန္းသူဇာေလးကေတာ့ အဆက္မျပတ္ငိုေနရေတာ့သည္။
“ဗ်စ္…ဒုတ္…”
“ဗ်စ္…ဒုတ္”
“ နန္းရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေလးကို ဦးေမာ္က ဒီေမြ႔ယာေပၚမွာ ပထမဆံုးစလိုးသလို။ ကိုလည္း နန္းရဲ႕ ဖင္ကို
ဒီေမြ႕ယာေပၚမွာ ပထမဆံုးျဖစ္ေအာင္ လိုးခ်င္လို႔ပါ နန္းရယ္ ”
“ ပထမဆံုးျဖစ္ေအာင္ လိုးခ်င္လို႔ပါ နန္းရယ္…ေနာ္…ေနာ္ ”
အဲဒီလိုေျပာေျပာၿပီး နန္းသူဇာရဲ႕ ဖင္သားေလးမ်ား တုန္ခါသြားေအာင္ ကိုကိုလြင္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေတာ့
သည္။ လိုးခံေနရသည့္ ဖင္ကလည္း နာတာလိုလို ေကာင္းတာလိုလိုနဲ႔ ေစာက္ပတ္ေလးကေတာ့ ယားၿပီး ေစာက္စိ
ေလးကေတာ့ အျပတ္ကို တဆက္ဆက္နဲ႔ ေတာင္ေနသည္။ ၿပီးခါနီးေနၿပီ။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္
တစ္ခုလံုး ေနရာမက်န္ေအာင္လုပ္တတ္သည့္ သူပါလားလို႔ ေတြးမိျပန္သည္။
ၾကပ္ထုပ္ေနေသာ ဖင္ဝေလးရဲ႕ ညႇစ္ေနတဲ့ ဒဏ္ကို ကိုလြင္လြင္တစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစား
ေနရသလို ဖင္ကိုလိုးတာပထမဆံုးခံၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရသာေတြ ေတြ႔လာတဲ့ နန္းသူဇာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကာမ
ပန္းတိုင္ကို အတူတူတက္လွမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။
“ အင့္… ”
“ အား… အီး… ”
“ ဗ်စ္… ဗြက္… ”
ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ နန္းသူဇာရဲ႕ ဖင္ထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ျပည့္လွ်ံေအာင္ ပန္းထည့္လိုက္သလို နန္းသူဇာ
လည္း ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွ ေစာက္ရည္ေလးမ်ား ရႊဲေနေအာင္ ထြက္က်သြားသည္။
“ ပလြတ္… ”
“ ဗြက္… ”
လီးထဲမွ သုတ္ရည္မ်ား ဖင္ထဲသို႔ ကုန္စင္ေအာင္ထည့္ၿပီးမွ စြဲထုတ္လိုက္သည္။ နန္းသူဇာရဲ႕ ခါးေလးကို
ကိုင္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လႊတ္လိုက္ရာ နန္းသူဇာလည္း ေပ်ာ့ေခြသြားၿပီး ေမြ႔ယာေပၚသို႔ က်သြားသည္။
“ နန္း ”
“ ကို႔ ကိုခ်စ္လားဟင္ ”
“ ေျပာစရာလိုေသးလို႔လား ”
“ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေျခဖဝါးေရာ၊ဖင္ေရာ ရိွတာေတြအကုန္လံုးေနရာမက်န္လုပ္ၿပီးေတာ့မွ ”
“ နန္းရဲ႕ ေယာက်္ားထက္ ကို႔ကို ပိုမခ်စ္ဘူးလား ”
“ သူ႔ထက္ ပိုခ်စ္လို႔လည္း ရွင္လုပ္သမွ်ေတြကို ခံေနတာေပါ့ ”
“ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြက ရွင့္အေပၚမွာပဲ အကုန္လံုး ေျပာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ ”

ၿပီးပါၿပီ။

အပန္းမၾကီးဘူး ဆိုပါက ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ေသာအေနျဖစ္ Blog ေဘးေတြ ေအာက္ေတြမွာ ထည့္ထားေသာ ေၾကာ္ျငာပံုေလးမ်ားအား တစ္ခ်က္စီ ကလစ္ျပီး ၾကည့္ေပးႏိုင္ပါတယ္ အျပန္အလွန္ေပါ့ 

No comments:

Post a Comment

 

Blogger news

Blogroll